Pornografski glumci i glumice

Pornografski glumac ili glumica (kraće: porno glumac/glumica, glumac/glumica XXX žanra) je osoba koja igra u pornografskom filmu.

Istorijat pornografskog filma

Prva žena koja je postala zvezda X žanra bila je Linda Lavlejs odmah po ulozi u pornografskom filmu „Duboko grlo“ (Deep throat) iz 1972. godine. Uspeh ovog filma, koji je zaradio rekordne prihode svuda u svetu, proizveo je mnogo drugih filmova i sijaset novih „zvezda“ kao što su: Merilin Čejmbers u filmu Iza zelenih vrata (engl. Behind the Green Door), Glorija Leonard (Otvaranje Misti Betoven), Džordžina Spelvin (Đavo u gospođi Džouns), Džeremi Koen (The Speed Demon Of Porn) i Bambi Vuds (Debi osvaja Dalas).

„Zlatno doba pornografije“, početkom 80-tih godina prošlog veka, iznedrilo je protagoniste kao što su Džon Holms, Kej Parker, Seka, Džindžer Lin, Anet Hejven, Veronika Hart, Dezire Kusto, Vanesa del Rio i Hajpejša Li.

Brijana Benks, Džena Džejmson i Silvija Sejnt mogu se smatrati velikim zvezdama ovog žanra poslednjih godina.

Tokom sedamdesetih godina prošlog veka bilo je više pokušaja u Sjedinjenim Državama da se zabrani pornografija. Ti su pokušaji, međutim, propali; sudovi su pravili razliku između nekoga ko zarađuje novac pružajući zauzvrat seksualne usluge i čina stvaranja dela koje opisuje seksualni akt, što predstavlja rad koji zaslužuje novčanu nadoknadu.

Mogućnost najšire publike da gleda pornografske filmove kod kuće, u privatnosti svoga doma, naročito zahvaljujući prenosnim medijumima kao što su video-kasete ili DVD, stvorila je novo tržište koje se više nije moglo zanemarivati. Kvalitet produkcije je naglo opao da bi se podmirila rastuća tražnja. U današnje vreme, postoji određen broj filmskih studija koji „štancuju“ desetine hiljada filmova godišnje. Iz tog razloga, više hiljada osoba rade kao porno-glumci

Heteroseksualna muška publika čini glavninu tržišta. Zato su najtraženije glumice — žene prijatnog spoljašnjeg izgleda, sposobne da podjednako dobro igraju u scenama sa muškarcima, kao i sa ženama.

Fizički izgled porno-glumaca je dugo vremena bio u drugom planu, najvažnija je bila njihova sposobnost da održe erekciju i da ejakuliraju na zahtev reditelja. Međutim, poslednjih nekoliko godina, što je inače i opšti trend u društvu, fizički izgled glumaca postao je jednako važan kao i izgled glumica; i za muškarce, kao i za žene, zahtev da odgovaraju besprekornom fizičkom idealu je jasno izražen, što se može videti i po kastinzima na kojima učestvuju „savršeni“ glumci i glumice, ali, s druge strane, nezgoda je te rigorozne selekcije što pomalo dovodi do stereotipnog izgleda. To mnoge navodi da se okrenu amaterskoj pornografiji, u kojoj je prisutan „autentičniji“ fizički izgled.

Ron Džeremi, Roko Sifredi i Piter Nort spadaju među najpoznatije heteroseksualne glumce. Pojedini glumci s podjednakim uspehom snimaju i heteroseksualne i homoseksualne filmove.

U proseku, porno-glumci su manje plaćeni od porno-glumica.

Kako prihodi pornografske industrije neprestano rastu (reč je o više milijardi dolara u Sjedinjenim Državama), cvetaju nova tržišta, jedno od njih je i fetišizam. Poslednjih godina broj veoma nasilnih filmova je u porastu. Patnja je često prisutna u takvim filmovima: prisilni oralni seks, simulirano silovanje, geng-beng (redaljka), bukake...

Bolesti

Po prirodi svog zanata i budući da retko praktikuju zaštićene seksualne odnose, porno-glumci i glumice su naročito podložni sidi i drugim seksualno prenosivim bolestima.

Osamdesetih godina prošlog veka u SAD, sida je pokosila nekoliko porno-glumaca i glumica, među kojima su Džon Holms i Lisa De Lu. Zato je i osnovana Fondacija za zdravstvenu zaštitu porno-glumaca (Adult Industry Medical Health Care Foundation). Ova fondacija je propisala obavezne mesečne testove i zatražila da svaki seksualni odnos bude zaveden. Na taj način, danas ako se otkrije da je neko zaražen stupaju u kontakt i obavljaju nove preglede svih partnera sa kojima je ta osoba snimala u poslednjih 3—6 meseci. Ubrzo potom, stopa prenosa HIV virusa postala je relativno niska; između 2000. i 2004. nije otkriven nijedan novi slučaj.

Godine 2004. glumac Daren Džejms bio je pozitivan na test HIV-a. Jedna od njegovih bivših partnerki na sceni Lara Roks takođe je bila pozitivna na test. Džejms je imao odnose sa još dvanaest drugih glumica. Iz tog razloga pornografska industrija nije radila punim kapacitetom ceo jedan mesec.

Malo podataka se može naći o raznim infekcijama porno-glumaca i glumica. Jedna studija pomenute fondacije (Adult Industry Medical Health Care Foundation) bila je zapravo anketa na uzorku od 483 dobrovoljca između oktobra 2001. i marta 2003. Rezultati su pokazali pravo stanje stvari — 40% ispitanih imalo je najmanje jednu bolest: 17% bilo je zaraženo hlamidijom, 13% gonorejom i 10% hepatitisom Be ili hepatitisom Ce.

Iskorišćavanje

Nekadašnje glumice, osetivši se žrtvama, zauvek su napustile ovaj milje. Posvedočile su o „pojedinim radnjama dovedenim do krajnosti“ poput Rafaele Anderson:

Mislim da su scene (dvostruke i trostruke penetracije) baš tvrde (...) Druge devojke su još gore prošle. Početi sa dvostrukom vaginalnom penetracijom, dvostrukom analnom penetracijom, zatim i jedno i drugo istovremeno. Zamislite četiri tipa, sever-jug, istok-zapad, i devojku u psećoj pozi, koja jedva da može da diše, u krupnom planu tokom dva minuta, što je zahtevani minimum (...) Videla sam te devojke (iz istočne Evrope) kako pate i plaču (...) Uzmite devojku bez iskustva, koja ne govori jezik, daleko od kuće, koja spava u hotelu ili na snimanjima. Recite joj da treba da snimi dvostruku penetraciju, vaginalni „fist“, uz to još i analni „fist“, ponekad i jedno i drugo istovremeno, jedna šaka u dupetu, katkad dve. Dobićeš devojku u suzama, koja piša krv zbog povreda i koja sere na sve strane jer joj niko nije objasnio da treba da ide na klistiranje.

Citiramo profesora sociologije na Univerzitetu u Otavi Ričarda Pulena : „Ljudi su spremni da prihvate rizik da padnu u ruke trgovcima belim robljem da bi poboljšali svoj život; s druge strane, u industrijski razvijenim zemljama postoji tendencija zapošljavanja jevtine radne snage, koja nije prijavljena, i seksualne eksploatacije žena i dece u pornografskoj industriji i prostituciji.“

Francuska porno-glumica, rediteljka i producentkinja Ovidi, koja se najpre predstavila kao „seksualna radnica“, priznaje da „ponekad, ima stvari koje su previše nasilne i koje ostavljaju traga“. Po ugledu na mnoge Amerikanke (recimo, Eni Sprinkl), i Ovidi je napustila glumu posvetivši se režiji; u svojim filmovima, ona brani druge vrednosti i drugačije koncepcije, koje su po njenom stanovištu više feminističke.

Apologete pornografije kao što su Ovidi ili Džon B. Rut ne poriču takve oblike eksploatacije (iako relativizuju njihov značaj), ali odbacuju vezu koja je uspostavljena između tih dela za osudu i pornografske produkcije u celosti: i u drugim ekonomskim sektorima susrećemo fenomene slične eksploataciji (kako odraslih tako i dece), ali tu ne zaključujemo da treba zabraniti u potpunosti rad u rudnicima ili u tekstilnoj industriji… Ovi branioci pornografije stoga se zalažu za oštriju kontrolu i veće poštovanje „seksualnih radnika“ po ugledu na ono što se čini u drugim privrednim sektorima.

Dizanje u zvezde

Određen broj glumica (i nešto manji broj glumaca) postali su uistinu slavni na ovom polju. Filmovi i slike ovih glumica veoma su traženi među amaterima koji postavljaju sajtove fanova. Uostalom, ove glumice imaju uglavnom sopstvene veb sajtove (pristup tim sajtovima se u najvećem broju slučajeva plaća) i uzimaju učešća na javnim manifestacijama (erotski sajmovi, itd.) gde se susreću sa svojim obožavaocima. Na taj način, neke glumice uspevaju da vode karijere koje traju i po više od dvanaest godina.

Neke glumice svojevoljno određuju radnje kojih su spremne da se prihvate: najpoznatiji je slučaj Arije Đovani čije se slike pojavljuju na velikom broju sajtova, ali se ona oduvek ograničavala na individualnu egzibiciju i nikada nije snimala seksualne scene sa partnerom (scene „lezbijske“ prirode koje je snimala nikada nisu podrazumevale intimni i seksualni kontakt sa partnerkom). Reč je, ipak, o pravoj pornografskoj glumici (a ne o pin-ap devojci) jer je pred kamerom pokazivala raširen polni organ, u njega često uvlačila vibrator ili dildo, jednom prilikom je čak upražnjavala fist-fucking i ondinizam (na početku karijere). Ovo samonametnuto ograničenje nije ugrozilo njenu ogromnu popularnost. Isti je slučaj i sa Klarom Morgan koja je pristajala da snima filmove samo sa svojim dečkom (ili sa bliskim prijateljima) i stoga odbijala sve scene sa mnoštvom partnera, što inače predstavlja praksu u pornografskoj industriji.

I pored svega rečenog, velika većina glumica X žanra upražnjava slobodnu seksualnost, koja se posmatra kao normalna, i koja uključuje kunilingus, felacio, vaginalni seks, analni seks i bukake.

Kao što nije moguće generalizovati fenomen porno-zvezde na sve pornografske glumice, isto tako je moguće relativizovati eksploataciju kojem su glumice (i, zašto ne, glumci) izložene u ovoj industriji. Porno-zvezde, očevidno, stiču profit i popularnost baveći se slobodno svojom profesijom.

Autobiografije

• Per amore e per forza, Ilona Staller, 2007 (na italijanskom)
• Porno - Ein Star packt aus, Kelly Trump, 2005 (na nemačkom)
• Secretos de una pornostar, Celia Blanco, 2005 (na španskom)
• How to Make Love Like a Porn Star: A Cautionary Tale, Jenna Jameson, 2005 (na engleskom)
• Sex Star, Clara Morgane, 2003
• Traci Lords : Underneath It All, Traci Lords, 2003 (na engleskom)
• Ich, Gina Wild. Enthüllung., Gina Wild, 2003 (na nemačkom)
• La Vie sexuelle de Catherine M., Catherine Millet, 2001
• Hard, Raphaëla Anderson, 2001

Reference

Pornografski glumci i glumice na Wikimedijinoj ostavi