Stevo Žigon
Štefan "Stevo" Žigon (Ljubljana, 8. decembar 1926. - Beograd, 28. decembar 2005.) je bio slovensko-srpski filmski i pozorišni glumac i režiser.
| Stevo Žigon | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Biografske informacije | |||
| Rođenje | Štefan Žigon 5. januar 1926. Ljubljana  Kraljevina SHS | ||
| Smrt | 28. decembar 2005 Beograd  Srbija i Crna Gora | ||
| Pseudonim | Stevo | ||
| |||
Biografija
urediKao mlad čovek dve godine je proveo u zloglasnom konc logoru Dahau, gde je i naučio nemački jezik. Zbog znanja jezika i poznavanja mentaliteta vrlo često je kasnije igrao uloge, ciničnih i hladnih, nemačkih oficira.
Studirao glumu u Ljubljani i Lenjingradu. Diplomirao je 1952. u izvanrednoj klasi Akademije za pozorišnu umetnost u Beogradu. Na Fakultetu dramskih umetnosti je bio jedan od prvih asistenata, prilikom njegovog osnivanja 1949. Prelomni trenuci njegove umetničke karijere vezani su za Bojana Stupicu, koji je doprineo njegovom angažmanu na filmu i režiji. Tokom godina, sve manje glumi u Jugoslovenskom dramskom pozorištu i Ateljeu 212, a sve više se okreće režiji. Na filmu debituje 1950. dvema malim ulogama. Kao svoje najbolje dve uloge izdvaja onu novinara u filmu Oksigen (M. Klopčić, 1970) za koju je na festivalu u Puli nagrađen Zlatnom arenom, kao i onu u filmu Rondo (Z. Berković, 1966). Zapaženo glumi i na televiziji (npr. TV-serije Otpisani i Povratak otpisanih), te u kratkim igranim filmovima (npr. N. Stojanovića).
1968. za vreme junskih studentskih demonstracija u Beogradu, njegova pojava u dvorištu filozofskog fakulteta i njegov nastup sa insertom iz pozorišnog komada „Dantonova smrt“ gde je igrao poštenog, beskompromisnog i surovog Robespjera sa njegovim govorom na suđenju Dantonu, izazvala je eksploziju oduševljenja studenata koji su ga slušali i gledali: „... kada gledamo kako se ovi markizi i grofovi Revolucije kockaju, kada njih gledamo s pravom se možemo upitati jesu li oni opljačkali narod...! Nema sporazuma, nema primirja sa ljudima za koje je Republika špekulacija, a Revolucija zanat!!..“
Po ideološkom opredeljenju se izjašnjavao kao komunista. Kategorično je branio ideje ateizma.
Oženjen, i supruga Jelena i ćerka Ivana, su poznate glumice.
Umro 28. decembra 2005. g. u Beogradu
Režirao
uredi- Draga Rut (u Mostaru) 1954.
- Agonija (u Malom teatru u Moskvi) 1979.
- Ožalošćena porodica (u Boljšom dramatičeskom teatru u Lenjingradu)
Režirao je u sledećim pozorištima:
- Narodno pozorište u Beogradu - „Romeo i Julija“ - 1981, „Gospođica Julija“ (Strinberg) - 1994, „Idiot“ (Fjodor Mihailovič Dostojevski) - 1995, „Galeb“ (Čehov) - 2000
- Jugoslovensko dramsko pozorište
- Teatar poezije
- Akademsko pozorište
- i u gradovima: Novi Sad, Vršac, Sombor, Banja Luka, Dubrovnik, Bitola, Zenica, Zaječar, Kragujevac, Ljubljana...
Njegova režija Hamleta posebno je zapamćena kao izazovna i polemična.
Uloge u pozorištu
uredi- Kralj Betajnove (Ivana Cankara) - Franc
- Antigona (Sofokle) - Hemon
- Kandida (Bernard Šo) - Marčbenks
- Fedra (Rasin) - Hipolit
- Glorija (R. Marinkovića) - Don Jere
- Braća Karamazovi (Fjodor Mihajlovič Dostojevski) - Tužilac
- Suparnici (Šeridan) - Fokland
- Dubrovačka trilogija (Ivo Vojnović) - Gospar Miho, Marko pl. Tudizip
- Zatočenici iz Altone (Žan Pol Sartr) - Franc
- Ifigenija na Tauridi (Johan Volfgang Gete) - Toant
- Dantonova smrt (1968) -Robespjer
- Maskerata (Miroslav Krleža) - Don Kihot
- U agoniji (Miroslav Krleža) - Križovec
- Ivanov (Anton Čehov) - Ivanov
- Obična priča (Gončarov) - Petar Ivanovič
- Pigmalion (Bernar Šo) - Henri Higins
- Hamlet (Vilijem Šekspir) - Hamlet
- Vuci i ovce (Aleksej Ostovski) - Berkutov
- Otelo (Vilijem Šekspir) - Jago
Uloge
urediKnjige
urediNapisao je:
- „Stevo Žigon - hronika“
- „Monolog o pozorištu“
- „Dramatizacije i adaptacije“
Priznanja
uredi- Orden rada sa zlatnim vencem
- Sedmojulska nagrada
- Zlatna arena 1970. godine.
- Statueta „Joakim Vujić“
- Nagrada „Bojan Stupica“
- Plaketa moskovskog Malog teatra
- Plaketa JDP
- Plaketa Narodnog pozorišta u Beogradu
- Medalja počasnog građanina Rusije
- Zlatna medalja „Nikolaj Mordvinov“
- Gran pri festivala „Zlatni vitez“ u Moskvi
- Dobričin prsten 2002. godine.
Spoljašnje veze
uredi- Stevo Žigon na PORT.rs (sh)
- Stevo Žigon na sajtu IMDb