Veljko Ražnatović
Veljko Ražnatović (Rijeka Crnojevića, kod Cetinja, 1920 — Beograd, 1986), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i pukovnik avijacije JNA.
Veljko Ražnatović | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Datum rođenja | 1920. | ||||||
Mesto rođenja | Rijeka Crnojevića, kod Cetinja Kraljevina SHS | ||||||
Datum smrti | 1986. (65/66 god.) | ||||||
Mesto smrti | Beograd, SR Srbija SFR Jugoslavija | ||||||
Profesija | vojno lice | ||||||
Član KPJ od | 1941. | ||||||
Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||
Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija | ||||||
Čin | pukovnik | ||||||
Odlikovanja |
|
Biografija
urediRođen je 1920. godine u Rijeci Crnojevića, kod Cetinja.[1]
Kao omladinac se priključio omladinskom revolucionarnom pokretu i 1939. godine postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je u maju 1941. godine.[1]
Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. godine učestvovao je u pripremama oružanog ustanka. Bio je učesnik Trinaestojulskog ustanka, a potom je radio kao ilegalac na Cetinju, gde je bio član Okružnog komiteta KPJ za Cetinje.[1]
Posle je prešao u jedinicu, gde je obavljao dužnosti zamenika komandira i komandira čete. Potom je bio član Politodela Desete krajiške udarne brigade, član Politodela 23. srpske divizije i zamenik političkog komesara 46. srpske divzije. [1]
Avgusta 1945. godine bio je postavljen za političkog komesara Vojnog vazduhoplovnog učilišta i radio je na stvaranju novih pukova i vazduhoplovnih baza. Posebno je bio angažovan na organizovanju Komande Vojnog vazduhoplovog učilišta, kao i nastavnog odeljenja i održavanju nastave.[1]
Kasnije se nalazio na službi u Brežicama u Sloveniji, Zagrebu i Pančevu.
Bio je oženjen Slavkom Josifović (1925—2012), sa kojom je imao ćerke Mirjanu, Jasnu i Biljanu i sina — Željka Ražnatovića Arkana (1952—2000).
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden bratstva i jedinstva prvog reda, Orden partizanske zvezde drugog reda, Orden zasluga za narod drugog reda, Orden za hrabrost i Orden partizanske zvezde trećeg reda.[1]
Reference
urediLiteratura
uredi- Miloš Milikić Mido Za naše nebo — Monografija prve klase letača Vazduhoplovnog učilišta 1945-1947. Beograd 1995. godina.