Haute couture

Haute couture je francuski izraz za visoku modu čiji razvoj se prati na modnim pistama i koja uglavnom nije funkcionalna za razliku od Prêt-à-porter mode koja označava gotovu odmah-nosivu modu. Haute couture služi kao plodno tlo za nadahnuće modnoj industriji a njena primarna svrha je promocija modne kuće. Razlika je također i u produkcijskoj količini. Prêt-à-porter se proizvodi u standardnim veličinama i dostupna je u prodavaonicama odjeće, dok se Haute couture proizvodi u limitiranim količinama po mjeri naručioca u ograničenom vremenskom roku. Ova potonja služi i kao inspiracija za proizvodnju i kreaciju nove mode a prezentira se na velikim modnim pistama Pariza, Milana i Londona te biva rijetko prodana.

Osnivač Haute couture i prve velike modne kuće uopće je Englez Charles Worth 1857. godine. On je voštane figure zamijenio menekenkama kako bi na inventivan i svjež način promovirao svoje ekstremno skupe kreacije. Worthov asistent bio je Paul Pioret koji će početkom 20. vijeka odigrati značajnu ulogu u razvoju modnog shvatanja.

Haute couture imao je centralnu ulogu u širenju mode po Evropi tokom prve polovine 20. vijeka. U ovom periodu uspostavljeni su i značajni vitalni medijski sistemi koji doprinose širenju mode. To su časopisi kao što je Vogue (1892) ili Gazette du Bon Ton (1912 – 1925). Za značajan utjecaj na razvoj Haute couture tokom 20. vijeka zaslužni su Coco Chanel, Yves Saint Laurent i Christian Dior. Zbog njih, međunarodni centar Haute couturea postaje Pariz.

Postoje veoma strogi uslovi za uspostavljanje Haute couture modne kuće koji otežavaju njegovanje ove vrste odjevne kulture. Naime, centralni studio mora biti smješten Parizu te mora zapošljavati minimalno 20 zaposlenih sa punim radnim vremenom, a kolekcija mora biti prezentirana u Parizu dva puta godišnje. Dizajner mora kreirati 50 različitih modela od kojih svi moraju biti unikati. Uslovi se provjeravaju svake godine a dizajner se mora iznova prijavljivati svake godine.