Jebel Akhdar
Jebel Akhdar (arapski: الجبل الأخضر / al-Jabal al-Akhḍar, prevedeno Zelena planina) je niski planinski masiv (bolje rečeno visoravan) na sjeveroistoku Libije. On se proteže duž Sredozemne obale u dužinu od nekih 160 km u smjeru istok-sjeveroistok između gradova Mardž i Derna.[2]
| Jebel Akhdar | ||
|---|---|---|
| Dio | ||
 | ||
| Dužina masiva: | 160 km | |
| Širina masiva: | 32 km | |
| Površina masiva: | km² | |
| Najviši vrh: | (875 [1] m) | |
| Zaštićene oblasti: | ||
| Država: |  Libija
| |
Geografske karakteristike
uredi
Brda masiva naglo se uzdižu u dva kraka, prvi uz obalu je niži ima do 300 metara, a drugi južniji dalji od obale uzdiže se do gotovo 550 m. To je vapnenački pojas širok oko 32 km, koji se nakon tog pretapa u visoravan okrunjenu planinama visokim gotovo 900 m.[2] Spušta se prema istoku do vrlo kraškog Okruga Butnan i prema jugu do libijske Sahare. Jebel Akhdar je spresijecan dolinama vadija, obrastao rijetkim niskim grmljem i ostacima makije uz tu i tamo poneku oranicu.[2]
Masiv Godišnje ima relativno visoke količine padavina 375–500 mm i visoku vlažnost, ali povremeno se javlja suša.[2]
Jebel Akhdar je najperspektivniji kraj u Kirenajki za poljoprivredu, pa su ga zbog tog kolonizirali Talijani, u 1930-ih. Oni su svoje farme zapustili za vrijeme Drugog svjetskog rata i kasnije napustili, da bi ih do danas zauzeli Libijci.[2]
Vrlo je razvijeno stočarstvo pa i nomadsko, čuvaju se koze, ovce i deve. S druge strane ratarstvo je ograničeno na doline kod Mardže i Derne a uzagaja se žito, masline, grožđe i bademi. Veliki agronomski projekt proveden u tom kraju poboljšao je navodnjavanje i kultivaciju.[2]
Masiv je za Drugog svjetskog rata bio jedna od glavnih linija fronta.[2]
Najviši vrh tog masiva ima 875 m, to je najkišovitiji kraj u Libiji, u kom padne od 500 do 700 mm kiše.[1]
