Lockheed SR-71
Lockheed SR-71 Blackbird je jedan od izviđačkih aviona genijalca Kelly Johnson. Njegovi projekti A-12 i YF-12 su direktni prethodnici ove crne ptice. Napravljen za potrebe SAC (Strategic Air Command) USAF-a, dvosjedna SR-71 je u najvećoj mjeri pravljena od titana da bi se pri maksimalnoj brzini i pri tome nastajućim temperaturama, doslovno, onemogućilo raspadanje aviona. Pri brzini od Mach 3, temperature na vanjskim dijelovima krila dostižu 3000 °C (!). Pošto aeorodinamički otpor sa brzinom raste, konstrukteri ovog aviona su se odlučili za jedan trup, koji je pljosnat i tako daje malo površine za otpor. Prvi prototip SR-71 je počeo sa svojom upotrebom u januaru 1966, u 42000 Strategic Reconnaissance Wing u Beale (California). Uzima se, jer nema tačnih izvora, da je od ovog tipa napravljeno između 32 i 50 aviona. Poznato je da su dva aviona ovog tipa preuređena u SR-71B (za potrebe školovanja na ovom tipu) i jedan u SR-71C. 1988 je korišteno još 6 aviona ovog tipa a 1989 su izbačeni iz upotrebe. Nasljednik ovog tipa pod nazivom Aurora se nalazi kao projekt na papiru.
 | |
| SR-71 u letu iznad planinskog masiva Sierra Nevada (California/USA), vidljiva je druga malo uzvišena kabina za instruktora ovog školskog tipa | |
| Model | SR-71 Blackbird |
| Proizvođač | Lockheed |
| Prvi let | 30. april 1962 |
| Glavni korisnik | USA |
| Broj napravljeni | 50 |
| Varijante | A-12, A-12B, M-21/D-21, YF-12A, F-12B, YF-12C, SR-71A-C |
Razvoj i dizajn
urediRazvoj aviona odvijao se u najvećoj tajnost, a 1964. godine javnosti ga je predstavio tadašnji predsednik SAD-a Lindon B. Džonson. Većina aviona izrađena je od titana, a celi trup mu je noseći. Iza pilota smešten je operator sistema izviđanja dok je u verziji za obuku SR-71B iza pilota, u nešto uzdignutijoj kabini smešten pilot-instruktor. Izviđačka oprema smeštena je u nosu i na još pet mesta u prednjem delu trupa.
Specifičnosti
urediTrup SR-71 je napravljen tako da su paneli samo labavo spojeni kako nebi pukli pri ekstremnim temperaturama tokom leta. Usled zagrevanja trup se tokom leta širio pa su paneli bili čvrsto uklopljeni.
Posledica ovog dizjana i odsustva zaptivaka je da gorivo curi iz aviona dok je na zemlji i tokom leta dok ne dostigne radnu temperaturu. Kao bi se što pre zagrejao, avion po poletanju leti kratko velikom brzinom, a po dostizanju operativne temperature trupa, SR-71 je dopunjavan gorivom u vazduhu.
Za avion je razvijeno posebno teško zapljivo gorivo JP-7 koje je istovremeno korišćeno kao rashladna tečnost za trup. Naime gorivo je prolazili neposredno ispod napadne titanijumske površine krila pre nego što stizalo do motora.
Po sletanju dobar deo trupa je bio zagrejan do oko 300 °C
Tehnički podaci (SR-71A)
uredi| Tehnički podaci SR-71A | |
|---|---|
| Proizvodio se: | od 1960. do 1978. |
| Proizvođač | Lockheed |
| Raspon krila | 16,94 m |
| Dužina | 32,74 m |
| Visina | 5,64 m |
| površina krila | 167,22 m² |
| Težina (prazan) | 27.216 kg |
| Mogući tovar | |
| Težina (maksimalna pri poletanju) | 77.110 kg |
| Putnici | - |
| Posada | 2 |
| Brzina | 3220 km/h |
| Plafon leta | 25.900 m |
| Dolet | 4.800km |
| Pogon | 2x Pratt & Whitney J58 |
| Snaga | 2x 14.750 kp potiska |
Galerija
uredi-
Dopunajavanje u vazduhu iz Boinga -
Kopkpit SR-71 -
SR-71 u Steven F. Udvar-Hazy Center -
SR-71 Blackbird u Steven F. Udvar-Hazy Center -
Crna ptica u muzeju u Nebrasci -
SR-71 i D-21B u muzeju "Pima Air & Space Museum"
