Penzija
Penzija ili mirovina (nem. Pension < franc. pension, prema lat. pensio: vaganje; naplata, plaćanje), mesečna novčana naknada i druge beneficije na koje pojedinac stiče pravo po osnovu osiguranja za slučaj starosti, invalidnosti i smrti, a pod uslovima utvrđenim zakonom.[1] Penzije se isplaćuju i posthumno u slučajevima kada naslednici i druge materijalno zavisne osobe nisu u stanju da se samostalno izdržavaju. Tako da u zavisnosti od uslova pod kojima je stečena, penzija može biti starosna, invalidska ili porodična.
Privatni fondovi
urediTradicionalno, penzijski fond je u domenu državnih izdataka, ali se liberalizacijom tržišta usluga sve više uključuju privatni fondovi osiguranja.[2] To znači da osoba uplaćuje izvesnu sumu novca tokom svog radnog staža, a onda, kada ode u penziju dobija materijalnu nadoknadu na osnovu tih doprinosa. Osim novčane nadoknade, penzioneri mogu imati i druge povlastice, kao što je, na primer, pravo na manju cenu voznih karata u gradskom prevozu.[3]
Australija i Nemačka
urediPostoje i slučajevi, kao u Australiji, na primer, da svi građani koji napune određeni broj godina stiču pravo na penziju. Nemačka je inače prva zemlja koja je uvela starosnu penziju 1889. godine.
Mirovina
urediU hrvatskom jezičnom standardu za penziju se upotrebljava riječ mirovina, za penzionera / penzionerku riječ umirovljenik / umirovljenica, za pridjev penzionerski riječ umirovljenički, a za glagol penzionisati riječ umiroviti, dok se riječi penzija, penzioner / penzionerka, penzionerski, penzionisati obično smatraju srbizmima. Ipak, razgovorno se penzionere / umirovljenike naziva – penzićima.
Napomene
uredi- ↑ Grupa autora, 1976. Popularna enciklopedija. BIGZ: Beograd.
- ↑ Deo ovog članka je preuzet iz knjige Ivana Vidanovića „Rečnik socijalnog rada“ uz odobrenje autora.
- ↑ Dipre, B. (2007.) Školska enciklopedija: Oksford. Knjiga-komerc: Beograd. ISBN 978-86-7712-199-0