Simferopolj
Simferopolj (ukrajinski: Сімферополь; ruski: Симферополь; krimskotatarski: Aqmescit, Акъмесджит) je glavni grad Autonomne republike Krim u Ukrajini od 337 285 stanovnika[1], od kojih je 66.7% Rusa, 21.3% Ukrajinaca, 7% Krimskih Tatara i 1.1% Bjelorusa.
Simferopolj
| |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Koordinate: 44°57′N 34°6′E / 44.950°N 34.100°E | |||
| Država |  Ukrajina
| ||
| autonomna republika |  Autonomna Republika Krim
| ||
| Vlast | |||
| - gradonačelnik | Viktor Agejev (Partija regija) | ||
| Površina | |||
| - Ukupna | 107 km² | ||
| Visina | 350 | ||
| Stanovništvo (2013.) | |||
| - Grad | 32 854 [1] | ||
| Vremenska zona | UTC+2 (UTC+3) | ||
| Poštanski broj | 95000—95490 | ||
| Pozivni broj | +380 652 | ||
| Službene stranice www.simferopol | |||
| Karta | |||
  Simferopolj Simferopolj na karti Krima | |||
Geografske i klimatske karakteristike
urediSimferopolj leži gotovo u sredini krimskog poluotoka, duž obale rijeke Salgir koja se upravo tu spušta sa Krimskih planina.[2] Nedaleko od grada nalazi se akumulaciono jezero Simferopolj tako da nema problema sa pitkom vodom.
Grad ima mješavinu između Vlažne subtropske i Oceanska klime koja je na granici Vlažne kontinentalne klime. Prosječna temperatura u najhladnijem januaru je 0.2 °C, a u najtoplijem julu 22.3 °C.
Historija
urediNa periferiji današnjeg grada, u vrijeme Antike egzistirao je grad Neapolis, kog su zauzeli Skiti u 3. vijeku pne. i držali ga pod svojom vlašću do 4. vijeka.[2] Ali je današnji Simferopol novi grad kog su osnovali Rusi nakon aneksije Krima - 1784. nedaleko od tatarskog naselja Ak-Mechet.[2]
Već od 1802., Simferopol je postao administrativni centar tadašnje Tavričeske gubernije. Za vrijeme Krimski rat (1854. - 1856, ruska carska vojska imala je u gradu bolnica i garnizon sa rezervom. Nakon rata je pokopano 30 000 ruskih vojnika na groblju pored grada, ono je danas jedna od znamenitosti grada.
Pred sam kraj Ruskog građanskog rata Simferopolj je bio posljednje uporište i nesuđena prijestolnica bjelogardejskog generala Pjotra Wrangela. Crvena armija zuzela je grad 13. novembra 1920., a od 18. oktobra 1921. postao je glavni grad novoosnovane Krimske Autonomne Sovjetske Socijalističke Republike koja je egzistirala do 1945. u sastavu Ruske Sovjetske Federalne Socijalističke Republike (i vrlo kratko ponovno od 1991. do 1992.)
Za vrijeme Drugog svjetskog rata grad je bio od 1. novembra 1941. do 13. aprila 1944. pod okupacijom jedinica Trećeg Reicha koje su pobile oko 22 000 stanovnika grada i to ponajviše Židove, Ruse i Rome. Nakon oslobođenja grada, dobar dio Krimskih Tatara je iseljen zbog optužbi za kolaboraciju sa nacistima.
Od 26. aprila 1954. - Simferopolj je zajedno sa Krimom dio Ukrajinske Sovjetske Socijalističke Republike odlukom tadašnjeg predsjednika SSSR-a Nikite Hruščova. Od 25. septembra 1992. je glavni grad Republike Krim, koja se od 1995. zove Autonomna republika Krim.
Obrazovanje i kultura
urediGrad ima puno obrazovnih institucija i dva univerziteta Tavričeski nacionalni univerzitet, koji je osnovan još 1918. i Medicinski osnovan 1931. i nekoliko istraživačkih instituta.
Privreda i transport
urediSimferopolj ima širok spektar prehrambene industrije, vinarije i tvornicu duhanskih proizvoda. Pored tog ima i tvornice široke potrošnje, alatnih strojeva, elektroničkih uređaja, televizijskih prijemnika, odjeće i obuće.[2]
Transport
urediSimferopol je dobro povezan sa ostalim gradovima na Krimu i Ukrajini željeznicom i cestama. Javni transport je dobro organiziran trolejbusima, interesantno je da je to najdulja mreža na svijetu koja ima čak 86 km, jer vozi i do Jalte na obali Crnog mora.[3]
Grad ima i međunarodni aerodrom (IATA: SIP, ICAO: UKFF) podignut 1936.
Gradovi prijatelji
uredi
Izvori
uredi- ↑ 1,0 1,1 „Ukaraine: Krym / Крим” (engleski). City population. Pristupljeno 02. 02. 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 „Simferopol” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 02. 03. 2014.
- ↑ „The longest trolleybus line in the world” (engleski). Blacksea Crimea. Arhivirano iz originala na datum 2018-10-24. Pristupljeno 02. 03. 2014.
Vanjske veze
uredi
- Službene stranice grada Arhivirano 2014-02-26 na Wayback Machine-u (ru)
- Simferopol na portalu Encyclopædia Britannica (en)