Ilija Garashanin

Ilija Garashanin (28 janar 1812 - 22 qershor 1874) ishte një ultranacionalist serb, kultivues i Doktrinës së shenjtë serbe, që përgatiti palnin në veprën famëkeqe "Naçertanje", e cila bazohej në programin e shfarosjes dhe dëbimit të shqiptarëve me dhunë. Ai shërbeu si kryeministër i Serbisë nga 1852 deri në 1853 dhe prapë nga 1861 deri në 1867. Ishte i pari projugosllav mes politikanëve serbë.

Pasardhësit e Garashaninit si Pashiqi, Krajl Nikolla, Çubrilloviqi, Andriqi, Rankoviqi, Mugosha, Tempo, Joviçi, Trajkoviçi, Millosheviçi etj. këto forma të luftës me shqiptarët etnikë të Kosovës arritën t’i adaptojnë, pavarësisht prej rrjedhave politike në botë, dhe vazhduan etnocidin dhe gjenocidin që mund të merret si shembulli më flagrant i krimeve dhe vrasjeve të heshtura që veproi në formë institucionale, pa ndonjë reagim serioz nga jashtë. Kjo politikë shfarosëse ndaj shqiptarëve, mund të jetë si shembull i krimit të organizuar shtetëror, gjithnjë duke u mbështetur dhe duke vepruar në kuadër të institucionit. Urrejtja patologjike e tyre ndaj një populli të pafajshëm, e ka zanafillën thellë në shpirtin dhe qenien e pushtuesve sllavë.

Shih edhe

• Naçertanje
• Serbia e Madhe
• Doktrina e shenjtë serbe
• Ideja e Madhe