ndërmarrje

NDËRMARRJE f.

• 1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve NDËRMARR, NDËRMERRET. Ndërmarrja e një aksioni (e një fushate). Ndërmarrja e veprimeve luftarake.
• 2. Njësia themelore e organizimit të prodhimit, të tregtisë, të transportit, të shërbimeve etj. ose disa njësi të tilla të bashkuara me drejtim të përbashkët. Ndërmarrje industriale (shkurt. NI). Ndërmarrje ndërtimi (shkurt. NN). Ndërmarrje bujqësore (shkurt. NB). Ndërmarrje ekonomike (tregtare, blegtorale). Ndërmarrje simotra. Ndërmarrje lokale (shkurt. NL). vjet. Ndërmarrje kapitaliste (private). Drejtori i ndërmarrjes. Kolektivi i ndërmarrjes.
• 3. Punë ose veprimtari e gjerë, që bëhet në një fushë. Ndërmarrje e madhe (e guximshme). Ndërmarrje pa shpresë. Ndërmarrja e tyre pati sukses.