Katerina II

Katerina E Madhe , perandoreshë e Rusisë, ka lindur në shtetin e Prusisë më 2 maj 1729 me emrin e plotë "Sophie Friederike Auguste von Anhalt-Zerbst-Dornburg". Ajo ishte femra që udhëhoqi më gjatë Rusinë, nga 9 korriku 1762 (kur mori pushtetin pas grushtit të shtetit , ku u vra dhe burri i saj Pjetri III) deri më 17 nëntor 1796, për një periudhë prej 34 vjetësh. Qeverisja e Katerinës rivitalizoi Rusinë duke zgjeruar territoret dhe duke u bërë një prej "Fuqive të Mëdha të Europës". Ajo besonte në fenë luteriane , por më pas u kthye në ortodokse.

Marrëdheniet e jashtme

Gjatë sundimit të saj ajo zgjeroi territoret në jug dhe perëndim të perandorisë, duke përfshirë Rusinë e Re, Krimenë, Kaukazet Veriore, bregun e djathtë të Ukrainës, Bjellrusinë, Lituaninë dhe Letoninë, duke shtuar sipërfaqen e perandorisë së saj me rreth 200,000 milje katror. Ministrja e jashtme e saj, Nikita Panin ushtronte ndikim të vazhdueshëm në fillimet e mbretërimit të saj. Si një burrë shteti mendjemprehtë, Panini dedikoi shumë mund dhe miliona rubi vendosjes së “Akordit të Veriut” midis Rusisë, Prusisë, Polonisë dhe Suedisë për të kundërshtuar fuqinë e dinastisë Habsburgase. Kur u bë e dukshme që plani i tij s’mund të funksiononte Katerina e zëvendësoi atë me Ivan Osterman. Katerina pranoi një traktat tregtie me Britaninë e Madhe në vitin 1766, por u ndal në një aleancë të plotë ushtarake. Edhe pse ajo mund të kishte përfitimet e aleancës me Britaninë, ajo ishte e shqetësuar për fuqinë gjithmonë e në rritje të të Britanisë pas fitores në luftën 7-vjeçare, e cila kërcënonte balancat e fuqisë në Europë.Catherine II (ruse: Екатерина Алексеевна Yekaterina Alekseyevna, 2 maj [OS 21 prill] 1729 - 17 nëntor [OS 6 nëntor] 1796), i njohur edhe si Katerina e Madhe (Екатерина Великая, Yekaterina Velikaya), lindur Princesha Sofie nga Anhalt-Zerbst , ishte Empress i Rusisë nga 1762 deri në 1796, udhëheqësi më i gjatë në pushtet i vendit. Ajo erdhi në pushtet pas një grushti shteti kur burri i saj, Pjetri III, u vra. Nën sundimin e saj, Rusia u rigjallërua; ajo u rrit më e madhe dhe më e fortë, dhe u pranua si një nga fuqitë e mëdha të Evropës.

Në pranimin e saj në pushtet dhe sundimin e saj të perandorisë, Catherine shpesh u mbështet në favoritë e saj fisnike, sidomos Grigory Orlov dhe Grigory Potemkin. Ndihmuar nga gjeneralë shumë të suksesshëm si Alexander Suvorov dhe Pyotr Rumyantsev dhe admiralë të tillë si Fjodor Ushakov, ajo qeveriste në një kohë kur Perandoria Ruse po zgjerohej shpejt me pushtimin dhe diplomacinë. Në jug, khanati i Krimesë u shkatërrua pas fitoreve mbi Perandorinë Osmane në luftërat ruso-turke dhe Rusia kolonizoi territoret e Novorossiya përgjatë brigjeve të Detit të Zi dhe Azov. Në perëndim, Commonwealth Polake-Lituanisht, i sunduar nga ish-dashnorja e Catherine, mbreti Stanisław August Poniatowski, u nda pjesërisht, ndërsa Perandoria Ruse mori pjesën më të madhe. Në lindje, Rusia filloi të kolonizonte Alaskën, duke krijuar Amerikën Ruse.