Televizioni kabllor
Televizioni kabllor është një sistem i dërgimit të programit televiziv drejt konsumatorëve përmes sinjaleve të radio frekuencave, që transmetohen nëpërmjet kabllos koaksiale, ose në sisteme më të reja, pulseve të dritës nëpër kabllot e fibrit optik. Kjo konkurron me televizionin tokësor, ku sinjali televiziv transmetohet nëpër ajër përmes valëve radiofonike dhe merret nga një antenë televizive e lidhur me televizionin; ose televizionin satelitor, ku sinjali televiziv transmetohet nëpër ajër përmes valëve radiofonike nga një satelit komunikimi duke u rrotulluar bashkë me Tokën, dhe merret nga një antenë parabole satelitore në kulm. Programi radiofonik FM, interneti i shpejtë, shërbime telefonike, dhe shërbime të ndryshme jotelevizive mund të ofrohen poashtu përmes këtyre kabllove. Televizioni analog ishte standard në shekullin XX, por që prej viteve 2000, sistemet kabllore u aktualizuan drejt veprimtarisë digjitale.
Një kanal kabllor (ndonjëherë i njohur si një rrjet kabllor) është një rrjet televiziv i disponueshëm nëpërmjet televizionit kabllor. Shumë nga të njëjtat kanale shpërndahen përmes televizionit satelitor. Termat alternativë përfshijnë kanale jo-transmetuese ose shërbim programimi, ky i fundit përdoret kryesisht në kontekste ligjore. Shkurtesa CATV përdoret në SHBA për televizionin kabllor dhe fillimisht qëndronte për televizionin me antenë komunitare, nga origjina e televizionit kabllor në 1948; në zonat ku marrja e televizorit në ajër ishte e kufizuar nga distanca nga transmetuesit ose terreni malor, u ndërtuan antena të mëdha komunitare dhe kablloja u drejtua prej tyre në shtëpitë individuale.
Në vitin 1968, 6.4% e amerikanëve kishin televizion kabllor. Numri u rrit në 7.5% në vitin 1978. Deri në vitin 1988, 52.8% e të gjitha familjeve përdorën kabllo. Numri u rrit më tej në 62.4% në 1994.[1]