Tre Pashallarët
Tre Pashallarët përbëhet nga tre sundimtarë të rëndësishëm osmanë që lanë gjurmët e tyre në ditët e fundit të Perandorisë Osmane: Mehmet Talat Pasha (1874–1921), Veziri i Madh (kryeministër) dhe Ministri i Brendshëm; Ismail Enver Pasha (1881–1922), Ministri i Luftës; dhe Ahmet Xhemal Pasha (1872–1922), Ministri i Marinës. Këta tre pashallarë, të cilët ishin drejtorët kryesorë të Partisë për Bashkim e Përparim, luajtën një rol themelor në hyrjen e Perandorisë Osmane në Luftën e Parë Botërore përkrah gjermanëve.
Studiuesit perëndimorë thonë se pas Bastisjes në Portën e Lartë në vitin 1913, këta tre burra u bënë sundimtarët de facto të Perandorisë Osmane deri në shpërbërjen e saj pas Luftës së Parë Botërore.
Pas armëpushimit të Mondros, Talat, Enver dhe Xhemal Pasha, të cilët u larguan nga Stambolli me një nëndetëse gjermane më 2 nëntor 1918, u dënuan më vonë me vdekje për shkak të ndikimit të tyre në gjenocidin armen. Talat dhe Xhemal Pasha u vranë nga komandantët armenë, ndërsa Enveri vdiq në një pritë nga armenët në Taxhikistan ndërsa po përpiqej të ngrinte një kryengritje myslimane anti-ruse. Enveri akuzoi vrasësit armenë, gjë që rezultoi në vdekjen e tij.