Žučna kesa
Žučna kesa (lat. vesica fellea, vesica billiaris) je kruškoliki organ koji služi kao rezervoar za žuč, koja se u njemu koncentriše i postaje tri do četiri puta gušća od one koja dolazi iz jetre. Žuč se po potrebi ispušta u dvanaestopalačno crevo pri varenju hrane kao dodatni razlagač masne hrane.[1]
Žučna kesa je duga od 8-11 cm i smeštena je na donjoj strani desnog i jetrenog režnja. Jetra neprekidno luči žuč bez obzira na varenje i ta žuč napušta jetru kroz jetrin odvodni kanal a kroz žučni kanal ide u dvanaestopalačno crevo. Ako nema varenja, Odijev sfinkter je zatvoren i žuč mora nazad u žučnu kesu gde joj se oduzima voda. Na ovaj način ona postaje koncentrovanija i sposobnija za razgradnju unesene hrane.[2]
U žučnoj kesi nalazi se oko 50 ml žuči koja se otpušta kada hrana koja sadrži masti uđe u crevni trakt, stimulišući lučenje holecistokinina.
Žučnu kesu posjeduju kičmenjaci (osim konja i pacova), dok beskičmenjaci ne posjeduju.
Izvori
uredi- ^ Ginsburg, Ph.D., J.N. (22. 8. 2005). „Control of Gastrointestinal Function”. Ur.: Thomas M. Nosek, Ph.D. Gastrointestinal Physiology. Essentials of Human Physiology. Augusta, Georgia, United State: Medical College of Georgia. str. pp. 30. Arhivirano iz originala 01. 04. 2008. g. Pristupljeno 29. 6. 2007.
- ^ Meilstrup, Jon W. (1994). Imaging Atlas of the Normal Gallbladder and Its Variants. Boca Raton: CRC Press. str. 4—. ISBN 978-0-8493-4788-7.
Literatura
uredi- Ginsburg, Ph.D., J.N. (2005). „Control of Gastrointestinal Function”. Ur.: Thomas M. Nosek, Ph.D. Gastrointestinal Physiology. Essentials of Human Physiology. Augusta, Georgia, United State: Medical College of Georgia. str. pp. 30. Arhivirano iz originala 01. 04. 2008. g. Pristupljeno 29. 6. 2007.
- Meilstrup, Jon W. (1994). Imaging Atlas of the Normal Gallbladder and Its Variants. Boca Raton: CRC Press. str. 4—. ISBN 978-0-8493-4788-7.
