Тамаъҷӯӣ

Тамаъҷӯӣ — ба даст овардани фоидаи ғайриқонунии молу мулкӣ бо роҳи маҷбуркунӣ, таъсир расонидан ба иродаи ҷабрдида. Дар баробари ин, ҷинояткор ҷабрдидаро аз соҳиби ашёи дуздидашуда маҳрум намегардонад, балки уро мачбур мекунад, ки сохиби онро дихад. Яке аз усулҳои тамаъҷӯӣ шантаж — таҳдиди фош ё паҳн кардани маълумоти нангин аст. Одатан, шантажчӣ ноком мешавад ва ҷабрдидаро тавассути манипуляцияҳои гуногун ба бунбаст «меронад». Ҳисоби ӯ бештар дар он аст, ки оқибаташ аз иҷрои талабҳои ӯ сахттар ва ғайри қобили қабул аст ва он гоҳ ҷониби шантажшуда метавонад ба иҷрои онҳо ҳамчун як бадӣ ё осеби камтар розӣ шавад.

Аксар вақт афроди алоҳида ё гурӯҳҳои хурди тамаъҷӯён қурбонии афроди тасодуфӣ мешаванд, ки интихоби қурбониён на аз қобилияти пардохтпазирии онҳо, балки аз заъфи ҷисмонӣ ва маънавии онҳо вобаста аст.

Тамаъҷӯӣ, ки аз ҷониби гурӯҳҳои муташаккили ҷиноӣ анҷом дода мешавад, маъмулан интихоби ҷабрдидагон аз рӯи вазъи моддии онҳо ва аксаран мавҷудияти ҳолатҳое мебошад, ки тамоси онҳоро ба мақомоти ҳифзи ҳуқуқ имконнопазир мегардонад (зеро худи қурбониён ба фаъолияти ғайриқонунӣ машғуланд). Чунин тамаъҷӯён одатан пардохти яквақта не, балки мунтазам ва мунтазамро талаб мекунанд. Дар ин ҳолат мумкин аст, ки аз байни хешовандон ё дӯстони ҷабрдида гаравгон гирифта, инчунин худи ҷабрдидаро ба ягон ҷои хилват бурда, нисбат ба ӯ талаб намояд .

Пайвандҳо

• Вымогательство // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.