ประเทศจาเมกา

จาเมกา (อังกฤษ: Jamaica; Jamaican Patois: Jumieka) เป็นประเทศที่เป็นเกาะในภูมิภาคเกรตเตอร์แอนทิลลีส เกาะจาเมกาเป็นเกาะที่มีความยาว 240 กิโลเมตร และกว้าง 85 กิโลเมตร และตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียน มีระยะห่าง 635 กิโลเมตร ไปทางตะวันออกของอเมริกากลางแผ่นดินใหญ่ มีระยะห่าง 150 กิโลเมตร ไปทางใต้ของคิวบา และ 180 กิโลเมตร ไปทางตะวันตกของเกาะฮิสปันโยลาซึ่งเป็นที่ตั้งของเฮติและสาธารณรัฐโดมินิกัน โดยมีหมู่เกาะเคย์แมนอยู่ห่างไปทางตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 215 กิโลเมตร เกาะจาเมกามีขนาดใหญ่เป็นอันดับสามรองจากเกาะคิวบาและเกาะฮิสปันโยลา

จาเมกา Jamaica (อังกฤษ)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "จากคนหมู่มากรวมเป็นหนึ่ง" (อังกฤษ: Out of Many, One People)
เพลงชาติ: "จาเมกา แลนด์วีเลิฟ"
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	คิงส์ตัน 17°58′17″N 76°47′35″W
ภาษาราชการ	อังกฤษ
ภาษาประจำชาติ	ครีโอลจาเมกา (โดยพฤตินัย)
กลุ่มชาติพันธุ์ (2011)	92.1% แอฟริกา (รวมจาเมกาผสมไอริช 25%) 6.1% ผสม 0.8% อินเดีย 0.4% อื่น ๆ 0.7% ไม่ระบุ
ศาสนา	68.9% คริสต์ —64.8% โปรเตสแตนต์ —4.1% คริสต์นิกายอื่น ๆ 21.3% ไม่มี 1.1% ราสตาฟารี 6.5% อื่น ๆ 2.3% ไม่ระบุ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
• พระมหากษัตริย์	สมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3
• ผู้สำเร็จราชการ	แพทริก อัลเลน
• นายกรัฐมนตรี	แอนดรูว์ โฮลเนสส์
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
เอกราช  จากสหราชอาณาจักร
• ได้รับ	6 สิงหาคม ค.ศ. 1962
พื้นที่
• รวม	10,991 ตารางกิโลเมตร (4,244 ตารางไมล์) (อันดับที่ 160)
• แหล่งน้ำ (%)	1.5
ประชากร
• 2018 ประมาณ	2,726,667 (อันดับที่ 141)
• สำมะโนประชากร 2011	2,697,983
• ความหนาแน่น	266 ต่อตารางกิโลเมตร (688.9 ต่อตารางไมล์)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2018 (ประมาณ)
• รวม	26.981 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 134)
• ต่อหัว	9,434 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 109)
จีดีพี (ราคาตลาด)	2018 (ประมาณ)
• รวม	15.424 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 119)
• ต่อหัว	$5,393 (อันดับที่ 95)
จีนี (2016)	35 ปานกลาง
เอชดีไอ (2019)	0.734 สูง · อันดับที่ 101
สกุลเงิน	ดอลลาร์จาเมกา (JMD)
เขตเวลา	UTC-5
ขับรถด้าน	ซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์	+1-876 +1-658 (Overlay of 876; ใช้งานในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2018)
โดเมนบนสุด	.jm

ศัพทมูลวิทยา

ชื่อประเทศ "จาเมกา" นั้นมาจากการเรียกขานเกาะของชนพื้นเมืองตาอีโน (Taíno) ที่พูดภาษาอาราวัก (Arawakan) ที่เรียกเกาะนี้ว่า "ฌาเมคา" (Xaymaca) ซึ่งแปลได้เป็นสองความหมายคือ "ดินแดนแห่งใบไม้ผลิ" หรือ "แดนแห่งป่าและน้ำ" จาเมกาเคยตกอยู่ใต้อาณัติของจักรวรรดิสเปน ซึ่งเรียกเกาะนี้ว่า ซันเดียโก (Santiago) จากนั้นจึงตกอยู่ในการครอบครองของราชอาณานิคมอินดีสตะวันตกแห่งบริเตน (British Crown Colony of West Indies) ที่แปลงคำภาษาพื้นเมืองที่ใช้เรียกชื่อเกาะ จากฌาเมคา มาเป็นจาเมกาซึ่งกลายเป็นชื่อของเกาะและประเทศที่อยู่บนเกาะนั้นมาจนถึงทุกวันนี้ ประชากรของจาเมกาส่วนใหญ่ประกอบด้วยผู้สืบเชื้อสายมาจากทาสชาวแอฟริกา จาเมกายังเป็นประเทศที่ประชากรพูดและเขียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักมากที่สุดในทวีปอเมริกาทั้งเหนือ, กลางและใต้เป็นอันดับสาม รองจากสหรัฐอเมริกาและแคนาดา โดยทั่วไปแล้ว คนไทยมักอ่านออกเสียงผิดจาก "จาเมกา" เป็น "จาไมกา" (อ่านออกเสียงว่า จา-ไม-ก้า) เสียมากกว่

อ่านเพิ่ม

• Ahmed, Faiz (2008). The Development Path Taken by Jamaica: A brief account of the islands natural-history, economic policies, and social conditions (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 3 October 2012. สืบค้นเมื่อ 2 April 2012. (pp. 45–83)
• Arbell, Mordehay (2000). The Portuguese Jews of Jamaica. Canoe Press. ISBN 978-976-8125-69-9.
• Ammar, N. "From Whence they came". Jamaica Journal.
• Bahadur, Gaiutra. Coolie Woman: The Odyssey of Indenture. The University of Chicago (2014), ISBN 978-0-226-21138-1
• Bernstein, Antje (2006). "English in Jamaica: The Coexistence of Standard Jamaican English and the English-based Jamaican Creole". English Language and Literature Studies. seminar paper. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2015. สืบค้นเมื่อ 31 August 2015.
• Chapman, Valentine Jackson (1961). The marine algae of Jamaica: Myxophyceae and Chlorophyceae.
• Chapman, Valentine Jackson (1963). The marine Algae of Jamaica: Part II: Phaeophyceae and Rhodophyceae.
• Hall, D. "Bounties European Immigration with Special Reference of the German Settlement at Seaford Town, Parts 1 and 2". Jamaica Journal, 8, (4), 48–54 and 9 (1), 2–9.
• Issa, Suzanne (1994). Mr Jamaica, Abe Issa: a pictorial biography. S. Issa. ISBN 978-976-8091-69-7.
• Jacobs, H. P. (2003). Germany in Jamaica. Indian heritage in Jamaica. Jamaica Journal, 10, (2,3,4), 10–19,
• Mullally, R. (2003). "'One Love' The Black Irish of Jamaica". Jamaica Journal. 42: 104–116.
• Parboosingh, I.S. "An Indo-Jamaica beginning". Jamaica Journal. 18 (3): 2–10, 12.
• Senior, Olive (2003). Encyclopedia of Jamaican Heritage. Twin Guinep Publishers. ISBN 978-976-8007-14-8.
• Sherlock, Philip Manderson; Bennett, Hazel (1998). The Story of the Jamaican People. Ian Randle Publishers. ISBN 978-1-55876-145-2.
• Thomson, Ian (2009). The Dead Yard: Tales of Modern Jamaica. Nation Books. ISBN 978-0-571-22761-7.
• Williams, Joseph John (1932). Whence the "Black Irish" of Jamaica?. L. MacVeagh, Dial Press, Inc.
• The Gleaner. Seaford Town Advertising Feature. 14 August 2003, D7 เก็บถาวร 18 สิงหาคม 2019 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน-D8 เก็บถาวร 18 สิงหาคม 2019 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.

แหล่งข้อมูลอื่น

ข้อมูลรัฐบาล

• รัฐบาล
• Jamaica เก็บถาวร 2021-06-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน at the Royal Family website
• Official website of the Jamaica Information Service
• สำนักงานคณะรัฐมนตรี เก็บถาวร 29 เมษายน 2011 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Chief of State and Cabinet Members

ข้อมูลทั่วไป

• Jamaica. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• Jamaica from UCB Libraries GovPubs
• ประเทศจาเมกา ที่เว็บไซต์ Curlie
• Jamaica from the BBC News
• Wikimedia Atlas of Jamaica
• ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศจาเมกา ที่โอเพินสตรีตแมป
• National Library of Jamaica เก็บถาวร 13 ธันวาคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน materials in the Digital Library of the Caribbean
• JAMAICA VIRTUAL TOUR IN HD – many locations around the island
• Key Development Forecasts for Jamaica from International Futures