ตอน
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ตอน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtɔɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | ton | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tɔːn˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕອນ (ตอน), ภาษาไทลื้อ ᦎᦸᧃ (ตอ̂น), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง donq, ภาษาจ้วง donq; เทียบภาษาจีนเก่า 段 (OC *doːns)
คำนาม
แก้ไขตอน
- ส่วนหนึ่ง ๆ ที่แบ่งออกจากส่วนใหญ่ (ใช้แก่สิ่งที่มีความยาว)
- ถนนวิภาวดีรังสิตตอนที่ผ่านดอนเมืองรถติดมาก
- โขนแสดงตอนหนุมานเผาลงกา
- ขอให้มาตอนเช้า
- ตอนเหนือของประเทศไทย
รากศัพท์ 2
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕອນ (ตอน)
คำกริยา
แก้ไขตอน (คำอาการนาม การตอน)
- ขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง โดยการใช้มีดควั่นกิ่งและเลาะเปลือกออกแล้วเอาดินพอก ใช้ใบตองหรือกาบมะพร้าวหุ้ม มัดหัวท้ายไว้ เมื่อรากงอกดีแล้ว ตัดกิ่งออกจากต้นนำไปปลูก
รากศัพท์ 3
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *toːnᴬ; เทียบภาษาจีน 驐／𮪥 (dūn); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕອນ (ตอน), ภาษาไทลื้อ ᦎᦸᧃ (ตอ̂น), ภาษาไทใหญ่ တွၼ် (ตอ̂น)
คำกริยา
แก้ไขตอน (คำอาการนาม การตอน)
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /tɔːn˧˧/
รากศัพท์ 1
แก้ไขคำนาม
แก้ไขตอน
- อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩬᩁ (ทอร)
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขตอน (คำอาการนาม กำตอน หรือ ความตอน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩬᩁ (ทอร)