มัน
ภาษาไทย
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไข- (เลิกใช้) มนน
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | มัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | man |
| ราชบัณฑิตยสภา | man | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /man˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | มันส์ | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *manᴬ (“พืชมีหัวใช้เป็นอาหาร”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ມັນ (มัน), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), เขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ไทลื้อ ᦙᧃ (มัน), ไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), อาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), จ้วง maenz
คำนาม
แก้ไขมัน (คำลักษณนาม หัว)
ลูกคำ
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *manᴬ (“ไข; ไขมัน”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ມັນ (มัน), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), เขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), อาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), จ้วง maenz; เทียบเบดั้งเดิม *maːnᴬ²
คำนาม
แก้ไขมัน
คำคุณศัพท์
แก้ไขมัน (คำอาการนาม ความมัน)
รากศัพท์ 3
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *manᴬ (“สรรพนามบุรุษที่ 3 เอกพจน์”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน มัน, ลาว ມັນ (มัน), คำเมือง ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), เขิน ᨾᩢ᩠ᨶ (มัน), ไทลื้อ ᦙᧃ (มัน), ไทดำ ꪣꪽ (มัน), ไทใหญ่ မၼ်း (มั๊น), ไทใต้คง ᥛᥢᥰ (มั๊น), อาหม 𑜉𑜃𑜫 (มน์), จ้วงแบบจั่วเจียง minz/mwnz, จ้วง minz/faenz
คำสรรพนาม
แก้ไขมัน
- คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง สำหรับผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย มีเด็กเป็นต้นตามสถานะที่ควร สำหรับเรียกผู้อื่นอย่างไม่ยกย่อง และสำหรับเรียกสัตว์หรือสิ่งอื่นทั่ว ๆ ไปตามที่ควร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3
ดูเพิ่ม
แก้ไขสรรพนามบุรุษภาษาไทยเดิม
รากศัพท์ 4
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขมัน (คำอาการนาม การมัน หรือ ความมัน)
- เพลิน, ถูกอกถูกใจ, ออกรสออกชาติ
- เกาเสียมัน