ลม

ดูเพิ่ม: ลิ่ม, ลิ้ม, ลึ่ม, ลืม, ลุ่ม, ล่ม, และ ล้ม

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.lɯmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม), ลาว ລົມ (ล็ม), ไทลื้อ ᦟᦳᧄ (ลุม), ไทดำ ꪶꪩꪣ (โลม), ไทใหญ่ လူမ်း (ลู๊ม), พ่าเก လုံ (ลุํ), อาหม 𑜎𑜤𑜪 (ลุํ), ปู้อี ndumx หรือ rumx, จ้วง rumz; เทียบสุ่ย luml และจีนเก่า 風 (OC *plum)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lom
	ราชบัณฑิตยสภา	lom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lom˧/(สัมผัส)

คำนาม

ลม

1. ปรากฏการณ์ของอากาศที่มีการเคลื่อนไหว

คำแปลภาษาอื่น

ปรากฏการณ์ของอากาศที่มีการเคลื่อนไหว

• กรีก: άνεμος (el) ช. (ánemos)
• คำเมือง: ᩃᩫ᩠ᨾ (nod) (ล็ม)
• ไทดำ: ꪶꪩꪣ (blt) (โลม)
• ไทใหญ่: လူမ်း (shn) (ลู๊ม)
• ทิเบต: རླུང (รฺลุง)
• ฝรั่งเศส: vent (fr) ช. (ว็อง)
• เขมร: ខ្យល់ (km) (ขฺยล̍)
• เยอรมัน: Wind (de) ช.
• พม่า: လေ (my) (เล)
• ลาว: ລົມ (lo) (ล็ม)
• อังกฤษ: wind (en) (วินด์)

คำสลับอักษร

• ม.ล., มล.

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /lom˧˧/

รากศัพท์ 1

คำนาม

ลม

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ลม (คำอาการนาม ก๋ารลม หรือ ก๋านลม)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)

คำกริยาวิเศษณ์

ลม

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ລົມ (ล็ม)

คำกริยา

ลม (คำอาการนาม การลม)

1. คุย