เก่งกาจ

ภาษาไทย

เก่ง + (กาจ เทียบเขมร កាច (กาจ, “ดุร้าย, รุนแรง”))

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เก็่ง-กาด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gèng-gàat
	ราชบัณฑิตยสภา	keng-kat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/keŋ˨˩.kaːt̚˨˩/^{(สัมผัส)}

เก่งกาจ (คำอาการนาม ความเก่งกาจ)