ดูเพิ่ม: ชอง, ช้อง, และ ช์อง

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɟoːŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨩᩬ᩵ᨦ (ชอ่ง), เขิน ᨩᩬ᩵ᨦ (ชอ่ง), อีสาน ซ่อง, ลาว ຊ່ອງ (ซ่อง), ไทลื้อ ᦋᦸᧂᧈ (ช่อ̂ง), ไทขาว ꪋꪮꪉꫀ, ไทใหญ่ ၸွင်ႈ (จ้อ̂ง), อาหม 𑜋𑜨𑜂𑜫 (ฉอ̂ง์), จ้วง congh; เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ ซ่อง

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ช็่อง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchɔ̂ng
ราชบัณฑิตยสภาchong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰɔŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ช่อง

  1. ที่ว่างซึ่งเป็นทางเข้าออกได้
    ช่องเขา
    ช่องหน้าต่าง
    ช่องลม
  2. ที่ว่างซึ่งเป็นที่กำหนดเฉพาะ
    จอดรถให้ตรงช่อง
    ช่องซื้อตั๋ว
    ช่องจ่ายเงิน
  3. ย่านความถี่ที่ใช้สัญญาณภาพและเสียงที่กำหนดไว้ต่าง ๆ กันตามมาตรฐานการส่งกระจายเสียงวิทยุโทรทัศน์
  4. (ภาษาปาก) คำเรียกสถานีโทรทัศน์แต่ละสถานี
    ดูละครช่อง 7
  5. (ภาษาปาก) โอกาส, ช่องทาง
    ไม่มีช่องที่จะทำได้
  NODES