ซอง
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ซอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | song | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔːŋ˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬᨦ (ซอง), ภาษาลาว ຊອງ (ซอง), ภาษาไทลื้อ ᦌᦸᧂ (ซอ̂ง)
คำนาม
แก้ไขซอง
- ซอกหรือช่องแคบ
- จอดรถเข้าซอง
- ซอกหรือช่องแคบที่ทำขึ้นสำหรับเอาช้างม้าวัวควายเข้าไปไว้ในที่บังคับ
- เอาม้าแข่งเข้าประจำซอง
- เครื่องใช้ที่มีลักษณะแคบสำหรับสอดใส่สิ่งของ
- ซองธูป
- ซองพลู
- ซองจดหมาย
- ซองบุหรี่
- ซองปืน
- หน่วยของปริมาณของแท่งน้ำแข็งก้อนใหญ่ แบ่งออกได้เป็น 4 กั๊ก
คำลักษณนาม
แก้ไขซอง
- เรียกเครื่องใช้ที่มีไว้สอดใส่สิ่งของ
รากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zɔːŋᴬ² (“ตะกร้าสานแบบหลวม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬᨦ (ซอง), ภาษาไทลื้อ ᦌᦸᧂ (ซอ̂ง)
คำนาม
แก้ไขซอง
ภาษาเลอเวือะตะวันออก
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *ʦaŋ
การออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /sɔŋ/
คำคุณศัพท์
แก้ไขซอง