ดูเพิ่ม: ทอน และ ท้อน

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

เทียบอีสาน ต่อน, ลาว ຕ່ອນ (ต่อน), คำเมือง ᨲᩬ᩵ᩁ (ตอ่ร), เขิน ᨲᩬ᩵ᩁ (ตอ่ร, ย่อย, เล็ก), ไทลื้อ ᦎᦸᧃᧈ (ต่อ̂น), ไทดำ ꪔ꪿ꪮꪙ (ต่อน), จีนยุคกลาง (MC dwanH)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ท็่อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtɔ̂n
ราชบัณฑิตยสภาthon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰɔn˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ท่อน

  1. ส่วนที่ตัดหรือทอนออกเป็นตอน
    ท่อนหัว
    ท่อนกลาง
    ท่อนหาง
  2. ตอนหนึ่งของเพลงไทย
    ท่อน 1
    ท่อน 2
    ท่อน 3

คำลักษณนาม

แก้ไข

ท่อน

  1. ลักษณนามเรียกสิ่งที่ตัดแบ่งหรือทอนออกเป็นท่อน ๆ
    ฟืนท่อนหนึ่ง
    ฟืน 2 ท่อน
    เพลง 3 ท่อน
  NODES