น้อง
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *nwoːŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน น้อง, ลาว ນ້ອງ (น้อง), คำเมือง ᨶᩬ᩶ᨦ (นอ้ง), ไทลื้อ ᦓᦸᧂᧉ (น้อ̂ง), ไทดำ ꪙ꫁ꪮꪉ (น้อง), ไทใหญ่ ၼွင်ႉ (น๎อ̂ง), อาหม 𑜃𑜨𑜂𑜫 (นอ̂ง์), จ้วง nuengx หรือ nongx, ตั่ย noọng
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | น้อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nɔ́ɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | nong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɔːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขน้อง
- ผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดทีหลัง
- เรียกคนที่มีอายุคราวน้อง
- ออกทีหลัง, มาทีหลัง, คู่กับ ทะลายพี่
- หมากทะลายน้อง
- มะพร้าวทะลายน้อง
คำตรงข้าม
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดทีหลัง
คำลักษณนาม
แก้ไขน้อง