ประตู
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขเป็นไปได้ว่ากร่อนมาจาก ปาก + ตู ซึ่งคำหลังมาจากไทดั้งเดิม *tuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨲᩪ (ตู) (เก่า) หรือ ᨸᨲᩪ (ปตู) (ใหม่), ปักษ์ใต้ ตู, ลาว ປະຕູ (ปะตู), ไทใหญ่ တူ (ตู), ปู้อี dul, จ้วง dou หรือ du
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ปฺระ-ตู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bprà-dtuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | pra-tu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pra˨˩.tuː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขประตู (คำลักษณนาม ประตู หรือ บาน)
- ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้
- ประตูบ้าน
- ประตูเมือง
- ช่อง, ทาง
- ไม่มีประตูสู้
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) สิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- ประตูฟุตบอล
- ประตูรักบี้
- ช่องหรือโอกาสที่จะได้หรือเสียในการเล่นการพนันบางชนิด อย่างถั่ว โป ไฮโล น้ำเต้า
- ถูกประตูเดียว
- กิน 3 ประตู
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขช่องทางเข้าออกของบ้านเรือน
คำลักษณนาม
แก้ไขประตู