แก่
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | แก่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɛ̀ɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɛː˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *keːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩯ᩵ (แก่), ปักษ์ใต้ แก๋, ลาว ແກ່ (แก่), อีสาน แก หรือ แก่, ไทลื้อ ᦶᦂᧈ (แก่), ไทขาว ꪵꪀꫀ, ไทใหญ่ ၵႄႇ (แก่), ไทใต้คง ᥐᥥᥱ (เก่), พ่าเก ကေ (เก), อาหม *𑜀𑜦𑜧 (*เก), จ้วง geq, แสก เก
คำคุณศัพท์
แก้ไขแก่ (คำอาการนาม ความแก่)
- มีอายุมาก
- คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:แก่
- แก่ไปทุกวัน
- ไม้แก่
- เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น
- อยู่ในวัยชรา
- คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:แก่
- คนแก่
- จัด
- เหลืองแก่
- แก่เปรี้ยว
- แก่หวาน
- โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือยิ่งไปในทางนั้น
- แก่สังคม
- แก่วิชา
- แก่เหล้า
- แก่เล่น
- แก่ไฟ
ลูกคำ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขคำบุพบท
แก้ไขแก่
- ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ
- องค์กรการกุศลมอบทุนการศึกษาแก่นักเรียน
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขภาษาอีสาน
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขแก่ (คำอาการนาม การแก่)