แหวน
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰwɛːnᴬ¹ (“แหวน; กำไล”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᩅᩯᩁ (หแวร), ลาว ແຫວນ (แหวน), ไทลื้อ ᦶᦛᧃ (แหฺวน), ไทดำ ꪵꪪꪙ (แหฺวน), ไทใหญ่ ဝႅၼ် (แวน), ไทใต้คง ᥝᥦᥢᥴ (แว๋น), อาหม 𑜈𑜢𑜐𑜫 (บิญ์); เทียบจีนยุคกลาง 環 (MC hwaen)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | แหฺวน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wɛ̌ɛn |
| ราชบัณฑิตยสภา | waen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wɛːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขแหวน (คำลักษณนาม วง)
- เครื่องประดับสำหรับสวมนิ้วทำด้วยเงินหรือทอง เป็นต้น