โค้ง

ดูเพิ่ม: โค่ง

ภาษาไทย

ยืมมาจากมอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ไทย ก่ง, ก้งโค้ง, โกง, โก่ง, โก้งโค้ง, ลาว ໂຄ້ງ (โค้ง) , จ้วง goengq (ก่ง-โค้ง อ้อม), จ้วงแบบจั่วเจียง koengq (ค่ง-โค้ง คด งอ)

การแบ่งพยางค์		โค้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kóong
	ราชบัณฑิตยสภา	khong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰoːŋ˦˥/^{(สัมผัส)}

โค้ง (คำอาการนาม การโค้ง)

โค้ง (คำอาการนาม ความโค้ง)