Mencius
Si Mencius (Tsino: 孟子; pinyin: Mèng Zǐ; Wade–Giles: Meng Tzu; Zhuyin Fuhao: ㄇㄥˋ ㄗˇ; pinaka tinatanggap na mga petsa: 372 – 289 BCE; iba pang posibleng mga petsa: 385 – 303/302 BCE), na nakikilala rin bilang Mencio, Ji Mèngkē (姓孟軻), Meng Zi (Mèng Zǐ, Mèngzǐ), o Meng Ke (nangangahulugang "Gurong Meng"), ay isang Intsik na pilosopo na itinuturing bilang isa sa pinaka bantog na Kumpusyano pagkaraan ng mismong si Confucius.[1]
si Mencius ang pinakadakilang mag aaral ni confucius.
naniniwala siyang ang lahat ng tao ay likas na mabuti.