Tsar Bomba
Ang Tsar Bomba ( Ruso: Царь-бомба, tr. Tsar'-bomba, IPA [t͡sarʲ ˈbombə] Tsar'-bomba, IPA: [t͡sarʲ ˈbombə], lit. na 'Tsar bomb' Tsar bomb ' ; code name : Ivan [3] o Vanya ), na kilala rin sa pagtatalagang "AN602", ay isang thermonuclear aerial bomb, at ang pinakamalakas na sandatang nuklear na nilikha at nasubok. Ang physicist ng Sobyet na si Andrei Sakharov ay ang nangasiwa sa proyektong Arzamas-16, habang ang pangunahing pagdidisenyo ay gawa nina Sakharov, Viktor Adamsky, Yuri Babayev, Yuri Smirnov (physicist), at Yuri Trutnev . Ang proyekto ay iniutos ni Nikita Khrushchev noong Hulyo 1961 bilang bahagi ng pagpapatuloy ng Sobyet ng nuclear testing pagkatapos ng Test Ban Moratorium, ang pagsabog ay itinakda kasabay ng 22nd Congress ng Communist Party of the Soviet Union .[4]
| Tsar Bomba | |
|---|---|
 Larawan ng pagsabog ng Tsar Bomba | |
| Kasaysayan ng Produksyon | |
| Tagadesinyo | |
| Specifications | |
| Length | 8 metro |
| Diameter | 2.1 metro |
Detonation mechanism | Barometric sensor[1] |
| Blast yield | 50–58 megatons of TNT (210–240 PJ)[2] |
Sinubukan noong 30 Oktubre 1961, napatunayan ng pagsubok ang mga bagong prinsipyo ng disenyo para sa mataas na ani na mga singil sa thermonuclear, na nagpapahintulot, gaya ng sinabi nito sa huling ulat, ang disenyo ng isang nuclear device "ng halos walang limitasyong kapangyarihan".[5] Ang bomba ay ibinagsak sa pamamagitan ng parachute mula sa isang Tu-95V na sasakyang panghimpapawid, at pinasabog ng awtonomiya sa 4,000 metro (13,000 tal) sa itaas ng cape Sukhoy Nos ng Severny Island, Novaya Zemlya, 15 kilometro (9.3 mi) mula sa Mityushikha Bay, hilaga ng Matochkin Strait .[6] Ang pagpapasabog ay sinusubaybayan ng mga ahensya ng paniktik ng Estados Unidos, sa pamamagitan ng isang KC-135A na sasakyang panghimpapawid (Operation SpeedLight ) [7] sa lugar noong panahong iyon. Isang lihim na sasakyang panghimpapawid ng US reconnaissance na pinangalanang "Speed Light Alpha" ang sumubaybay sa pagsabog, na lumalapit nang sapat upang masunog ang antiradiation paint nito.[2][8]
Ang mga resulta ng bhangmeter at iba pang mga datos ay nagmungkahi na ang bomba ay may lakas na humigit-kumulang 58 Mt (243 PJ) ng TNT,[9] na inihayag sa mga teknikal na literatura hanggang 1991, nang ibinunyag ng mga siyentipikong Sobyet na ang mga instrumento ginamit ay nakapagtala lamang ng 50 Mt (209 PJ) ng TNT .[2] At dahil mayroon silang datos mula sa mga instrumento at pisikal na access sa test site, ang kanilang yield figure ang tinanggap bilang mas tumpak.[2][8] Ang bomba ay may kakayahan na lampas sa 100 Mt (418 PJ) ng TNT sa isang teorya kung kasama nito ang uranium-238[kailangan ng sanggunian] tamper na kasama sa disenyo ngunit tinanggal sa pagsubok upang mabawasan ang radioactive fallout. Ang natitirang mga parte ng bomba ay matatagpuan sa Russian Atomic Weapon Museum sa Sarov at sa Museum of Nuclear Weapons, All-Russian Scientific Research Institute Of Technical Physics, sa Snezhinsk .
Ang Tsar Bomba ay hango mula sa naunang proyekto, RN202, na gumamit ng ballistic case na may parehong laki ngunit ibang-iba ang internal na nilalaman. Ang ilang mga nai-publish na mga libro, kahit na ang ilan ay may akda ng mga kasangkot sa pagbuo ng produkto 602, ay naglalaman ng mga kamalian na nakopya mula sa iba, kabilang na ang maling pagkilala sa Tsar Bomba bilang RDS-202 o RN202.
Mga sanggunian
baguhin- ↑ "The Test". atomicheritage.org & US National Museum of Nuclear Science & History. Agosto 8, 2014. Inarkibo mula sa orihinal noong 5 Hulyo 2021. Nakuha noong 8 Hunyo 2021.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 The yield of the test has been estimated at 50 hanggang 58 Mt (210 hanggang 240 PJ) by different sources over time.
- ↑ "Смотрины "Кузькиной матери". Как СССР сделал и взорвал "Царь-бомбу"". 2014-10-29.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link), Russian - ↑ Wellerstein, Alex (2021). "The untold story of the world's biggest nuclear bomb". The Bulletin of the Atomic Scientists.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Adamsky, V.B.; Smirnov, Yu.N. (1995). "50-мегатонный взрыв над Новой Землей [50 megaton explosion over Novaya Zemlya"]". Вопросы истории естествознания и техники.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Khalturin, Vitaly I.; Rautian, Tatyana G.; Richards, Paul G.; Leith, William S. (2005). "A Review of Nuclear Testing by the Soviet Union at Novaya Zemlya, 1955–1990" (PDF). Science and Global Security. 13 (1): 1–42. Bibcode:2005S&GS...13....1K. doi:10.1080/08929880590961862. Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 14 Hunyo 2006. Nakuha noong 14 Oktubre 2006.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Philpott, Tom (24 Enero 2001). "Cold War heroics of 'Speedlight Delta' crew recognized". Kitsap Sun. Inarkibo mula sa orihinal noong 9 Pebrero 2019. Nakuha noong 7 Pebrero 2019.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 8.0 8.1 Johnson, William Robert (2 Abr 2009). "The Largest Nuclear Weapons". Multimegaton Weapons.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "The Soviet Weapons Program - The Tsar Bomba". nuclearweaponarchive.org.