Gurlular

Afganistan, Pakistan ve Kuzey Hindistan'da kurulmuş devlet

Gurlular (Farsça: غوريان Gūrīyān, Kendileri arasındaki adları Şensebânîler شنسبانیان Şansabānīyān), Horasan'da, diğer birçok doğu İran Tacikler'i gibi Sünni Müslüman bir hanedandı.[9][10] Gurlular'ın kurduğu imparatorluğun merkezi bugün Afganistan sınırları içinde kalan Gur kenti olup toprakları günümüz İran, Afganistan, Pakistan topraklarını, Hindistan'ın kuzey bölgelerini, Türkistan'ın ve günümüz Arap ülkelerinin ise bazı bölümlerinden oluşuyordu.

Gurlular
Gurlu (Şensebânî) Hanedanı
786-1215
BaşkentFirozkoh[1]
Herat[2]
Gazne (1170ler–1215)[3]
Yaygın dil(ler)Farsça (saray, edebiyat)[4][5]
Resmî din
1011 öncesi:
Paganizm[6]
1011 sonrası:
Sünnilik[7]
HükûmetIrsî monarşi
Diarşi (1173–1206)
Melik/Sultan 
• 8. yüzyıl
Emir Banji (ilk)
• 1214–1215
Alâeddin (Ziyâeddin) Muhammed (son)
Tarihçe 
• Kuruluşu
786
• Dağılışı
1215
Yüzölçümü
1200 kuruluş[8]2000000 km2
Öncüller
Ardıllar
Gazneliler
Büyük Selçuklu İmparatorluğu
Chahamanas of Shakambhari
Gahadavala dynasty
Harezmşahlar Devleti
Khalji dynasty of Bengal
Delhi Sultanlığı
Karluk Krallığı

Gurluların Türk[11][12][13][14][15][16][17][18][19][20] veya Tacik kökenli oldukları tahmin edilmektedir ancak bu kesinlik kazanmamıştır.[21]

1175 ve 1192 yılları arasında Gurlu Muhammed önderliğinde , Multan, Peşaver, Lahor ve Delhi hibi merkezler işgâl edilerek ele geçirildi. 1206'da Gurlular'ın ordusunda yer alan Kıpçak Türk bir general olan, Delhi'yi fethetmiş Kutbettin Aybek veya Kutbiddin Aybek bağımsızlığını ilân etti ve gelecekte Delhi Sultanlığı adı altında yaşayacak sultanlıklar dizisinin ilk halkasını kurdu. (1206-1526)[22]

Gurlular, yazılı kaynakların birçoğu günümüze dek ulaşamamış olsa da sanat ve edebiyatta oldukça ileri gitmişlerdir. Horasan'da gördükleri mimarî eserleri, minarelerin seçkin örnekleriyle anayurtlarına, Hindistan'a uyarlamışlardır.

Hükümdarlar listesi

değiştir
Gurlu (Şensebânî) Hükümdarları
isim Hükümdarlık
(Gur ve Gazne’de hüküm süren asıl kol)
Muhammed bin Sûrî 390 (1000)
Ebû Ali 401 (1011)
Şîs ( ? )
Abbas 451 (1059)
Muhammed 458 (1066)
Kutbüddin Hasan 492 (1099)
İzzeddin Hüseyin 493 (1100)
Seyfeddin Sûrî 540 (1146)
I. Bahâeddin Sâm 544 (1149)
Alâeddin Hüseyin 544 (1149)
Seyfeddin Hüseyin 556 (1161)
Gıyâseddin (Şemseddin) Muhammed 558 (1163)
Muizzüddin (Şehâbeddin) Muhammed 599 (1203)
Gıyâseddin Mahmud 602 (1206)
II. Bahâeddin Sâm 609 (1212)
Alâeddin Atsız 610 (1213)
Alâeddin (Ziyâeddin) Muhammed 611-612 (1214-1215)
(Bâmiyân ve Tohâristan Kolu)
Fahreddin Mesud 540 (1145)
Şemseddin Muhammed 558 (1163)
Bahâeddin Sâm 588 (1192)
Celâleddin Ali 602-612 (1206-1215)

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
Özel
  1. ^ Auer 2021, s. 6.
  2. ^ Firuzkuh: the summer capital of the Ghurids 6 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by David Thomas, p. 18.
  3. ^ The Grove Encyclopedia of Islamic Art & Architecture: Three-volume set, by Jonathan Bloom, Sheila Blair, p. 108.
  4. ^ The Development of Persian Culture under the Early Ghaznavids, C.E. Bosworth, Iran, Vol. 6, (1968), 35;;"Like the Ghaznavids whom they supplanted, the Ghurids had their court poets, and these wrote in Persian"
  5. ^ O'Neal 2015.
  6. ^ Minorsky, Vladmir (1970). Ḥudūd al-'Ālam, "The Regions of the World,". Leningrad: University Press, Oxford. s. 110. ISBN 9780906094037. 
  7. ^ The Ghurids, K.A. Nizami, History of Civilizations of Central Asia, Vol.4, Part 1, ed. M.S. Asimov and C.E. Bosworth, (Motilal Banarsidass Publishers, 1999), 178.
  8. ^ Bang, Peter Fibiger; Bayly, C. A.; Scheidel, Walter (2020). The Oxford World History of Empire: Volume One: The Imperial Experience (İngilizce). Oxford University Press. ss. 92-94. ISBN 978-0-19-977311-4. 
  9. ^ Encyclopaedia Iranica, C.E. Bosworth, ("Ghurids" 18 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.): "... The Ghurids came from the Šansabānī family. The name of the eponym Šansabānasb probably derives from the Middle Persian name Wišnasp (Justi, Namenbuch, p. 282). [...] Nor do we know anything about the ethnic stock of the Ghori's in general and the Sansabanis in particular; We can only assume that they were eastern Iranian Tajiks ... The sultans were generous patrons of the Persian literary traditions of Khorasan, and latterly fulfilled a valuable role as transmitters of this heritage to the newly conquered lands of northern India, laying the foundations for the essentially Persian culture which was to prevail in Muslim India until the 19th century. ..."
  10. ^ Encyclopaedia of Islam, "Ghurids", C.E. Bosworth, Online Edition, 2006: "... The Shansabānīs were, like the rest of the Ghūrīs, of eastern Iranian Tājīk stock. ..."
  11. ^ https://books.google.com.tr/books?redir_esc=y&hl=tr&id=POAwBwAAQBAJ&q=Ghuri#v=snippet&q=Ghuri&f=false
  12. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2020. 
  13. ^ https://books.google.com.tr/books?redir_esc=y&hl=tr&id=985a1M7L1NcC&q=Ghori#v=snippet&q=Ghori&f=false
  14. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 27 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Nisan 2020. 
  15. ^ https://books.google.com.tr/books?id=RegDAAAAMBAJ&pg=PA31&lpg=PA31&dq=pratiyogita+darpan+april+2007&source=bl&ots=mR9vHZ22uv&sig=ACfU3U1Q5MOnW92SzWeQ2s3RR9lebRattw&hl=tr&sa=X&ved=2ahUKEwjh4sqhjuXoAhUr7KYKHd1HDZUQ6AEwAXoECAsQMg#v=onepage&q=turk%20invasions&f=false
  16. ^ "Central Asian arts - Eastern Turkistan". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 21 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
  17. ^ "India - The Rajputs". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 12 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
  18. ^ Formichi, Chiara (30 Nisan 2020). Islam and Asia: A History. 1. Cambridge University Press. doi:10.1017/9781316226803.005. ISBN 978-1-316-22680-3. 
  19. ^ Beaujard, Philippe (24 Ekim 2019). The Worlds of the Indian Ocean: A Global History. 1. Cambridge University Press. doi:10.1017/9781108341219.010. ISBN 978-1-108-34121-9. 
  20. ^ History of the Afghans : Translated from the Persian of Neamet Ullah. Dorn, Bernhard., Nimat Allah, Haravi. Cambridge: Cambridge University Press. 2013. ISBN 978-1-108-05625-0. OCLC 889971254. 
  21. ^ C. E. Bosworth, "Ghurids" 18 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Encyclopaedia Iranica, 2001, Online edition.
  22. ^ Ira M. Lapidus, A History of Islamic Societies 2nd ed. Cambridge University Press 2002
Genel
  • Auer, Blain (2021). In the Mirror of Persian Kings: The Origins of Perso-Islamic Courts and Empires in India. Cambridge University Press. ISBN 978-1108832311. 

Dış bağlantılar

değiştir
  NODES