I. Joselin
Joselin de Courtenay (ya da I. Joselin) (ö. 1131), 1119 ile 1131 yılları arasında Celile Prensi ve Tilbaşar Lordu, 1119 ile 1131 yılları arasında Urfa Kontu. Gücünün zirvesinde Urfa Kontluğu'nu yönetti. Savaş gücü sayesinde büyük ve dengesiz sınırları korudu.
| I. Joselin | |
|---|---|
 I. Joscelin I, Urfa kontu, François-Édouard Picot (1843) | |
| Urfa Kontu | |
| Hüküm süresi | 1118–1131 |
| Önce gelen | II. Baudouin |
| Sonra gelen | II. Joselin |
| Celile Prensi | |
| Hüküm süresi | 1112–1119 |
| Önce gelen | Tancred |
| Sonra gelen | I. William |
| Doğum | 1070 ile 1075 arası |
| Ölüm | 1131 Keysun Kalesi |
| Eş(ler)i | hy Maria of Salerno |
| Çocuk(lar)ı | II. Joselin |
| Hanedan | Courtenay Hanedanı |
| Babası | Courtenay Lordu I. Joselin |
| Annesi | Elizabeth de Montlhéry |
Hayatı
değiştirI. Gui de Montlhéry'nin kızı Isabella (ya da Elizabeth) ile Courtenay Lordu I. Joselin'in çocuğu olarak doğdu.[1] Birinci Haçlı Seferi sonrası 1101 Haçlı Seferi ile Kutsal Topraklar'a gelmiştir, önce onu Tilbaşar Lordu olarak atayan kuzeni II. Baudouin'in (Godefroy de Bouillon'un ordusuna) sonra Blois kontu Stephen'ın ordusunun hizmetine girmiştir. 1104 yılında Harran Muharebesi'nde esir alındı. 1113'e gelindiğinde Fırat'ın batısında Turbessel çevresinde, Joselin toprakların zengin olduğu yarı özerk bir devlet kurarken, II. Baudouin ise Fırat'ın doğusunda Urfa'nın kendisinin çevresindeki, nüfusu azalan ve Türkler tarafından sürekli taciz edilen alanın kontrolünü aldı. Aynı yıl, Baudouin onu Turbessel'den azletti ve Joselin kendisine Celile Prensliği unvanı verilen Kudüs'e gitti.
1118 yılında, II. Baudouin, I. Baudouin'in yerine Kudüs Kralı oldu. Önceki düşmanlıklarına rağmen, I. Baudouin'in kardeşi Boulogne kontu III. Eustace'in adaylığına karşı Joselin, II. Baudouin'e tam destek verdi. Joselin, Urfa kontu yapılarak ödüllendirildi.
Kont olarak Galéran du Puiset il beraber 1122 yılında Suruç yakınlarında Belek Gazi tarafından esir alındı.[2] Daha sonra Nisan 1123'te esir alınıp Harput'ta tutulan Kudüs kralı I. Baudouin'e yanına getirildi.[3] Kendilerini tüccar olarak gizleyen ve mahkûmların tutulduğu kaleye sızan elli Ermeni askeri tarafından kurtarıldılar. Gardiyanları öldürdüler ve rehineleri serbest bıraktılar. Ancak, kale kısa bir süre sonra büyük bir Türk gücü tarafından kuşatıldı ve Joselin'in yardım araması gerektiğine karar verildi. Baudouin kalede kaldı ve bir süre sonra kale, Türkler tarafından geri alındı.[3]
Urfa'ya döndükten sonra kontluğun topraklarını genişletebildi ve 1125'te Musul atabegi Aksungur el-Porsuki'ye karşı bir Haçlı zaferi olan Azez Muharebesi'ne katıldı.
1131'de Halep'in kuzeydoğusundaki küçük bir kalenin kuşatılması sırasında bir İstihkâm madeni çöktü ve Joselin ağır yaralandı. Kısa süre sonra Emir Gümüştekin Gazi'nin Keysun Kalesi'ne yürüdüğü haberini aldı. Joselin'in kendi oğlu geleceğin II. Joselin kaleye yardım etmeyi kabul etmediğinde, kamp yapan kendi ordusunu harekete geçme emri verip ordusunun önünde sedyede üzerinde ilerledi. Gazi, Joselin'in yaklaştığını öğrenince muhtemelen yanlış bir şekilde öldüğü zannına kapıldığı için kuşatmayı kaldırıp geri çekildi ve Joselin kısa bir süre sonra yolda öldü.
Kilikya Ermeni prensi I. Konstantinos'un kızı Beatrice isimli Ermeni asil bir kadın ile evlenmiştir, bu evlilikten Urfa kontu II. Joselin doğmuştur.[1]
1119 yılında ölen Beatrice'den sonra 1122 yılında Joselin, Riccardo di Salerno'nun kızı ve Antakya Prensliği naibi Ruggero di Salerno'nun kızkardeşi Maria ile evlendi.
Kaynakça
değiştir- Özel
- ^ a b La Monte 1942, s. 100-101.
- ^ Setton 1969, s. 418.
- ^ a b Setton 1969, s. 419.
- Genel
- Setton, Kenneth (1969). A History of the Crusades (İngilizce). University of Wisconsin Press.
- La Monte, John L. (Ocak 1942). "The Lords of Le Puiset on the Crusades". Speculum (İngilizce). 17 (1). s. 100. doi:10.2307/2856610.
- Runciman, Steven. A History of the Crusades: Vols. I-II. Cambridge University Press 1951
- Ferdinandi, Sergio (2017). La Contea Franca di Edessa. Fondazione e Profilo Storico del Primo Principato Crociato nel Levante (1098-1150) (İtalyanca). Pontificia Università Antonianum - Rome. ISBN 978-88-7257-103-3.
