ıssız

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اصسز‎ sözcüğünden devralındı.

Belirteç

ıssız

1. tenha bir durumda

   ' 'Tenha sokak karın altında olduğundan daha ıssız görünüyor. - A. Ümit

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ıssız" maddesi

Çeviriler

çeviriler

• Fince: autiona (fi)

Ön ad

ıssız (karşılaştırma daha ıssız, üstünlük en ıssız)

1. kimse bulunmayan veya az kimse bulunan, tenha, yaban

   Köşkün bütün odaları ıssız. - P. Safa

2. yalnız, kimsesi olmayan

Deyimler

ıssız kalmak

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: issız (az), tənha (az)
• Eski Türkçe: aglak‎ (otk) (aglak)
• Fince: syrjäinen (fi), yksinäinen (fi)
• Tatarca: keşesez (tt)

Atasözleri

Dağları ıssız sanma, körleri gözsüz sanma