Doğu kızılağacı

Doğu kızılağacı
Doğu kızılağacı
Korunma durumu
	; Durumu belirsiz (IUCN 3.1)
Biyolojik sınıflandırma
Âlem:	Plantae
Şube:	Tracheophyta
Sınıf:	Magnoliopsida
Takım:	Fagales
Familya:	Betulaceae
Cins:	Alnus
Tür:	A. orientalis
İkili adlandırma
	Alnus orientalis Decne., Ann. Sci. Nat., Bot., sér. 2, 4: 348 (1835). Vikitür'de Alnus orientalis ile ilgili ayrıntılı taksonomik bilgiler bulunur.; Wikimedia Commons'ta Alnus orientalis ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur;

Doğu kızılağacı (Alnus orientalis), huşgiller (Betulaceae) familyasından 5–6 m boya sahip ağaççık görünümünde bir kızılağaç türü.

Morfolojik özellikleri

Kökü zengin bir dallanma gösterir, ana kök bir kazık kök şeklindedir. Sığ bir kök sistemine sahip ve toprağıda ıslah eder. Köklerinde bulunan, havanın serbest azotunu bağlayan yumrular nedeniyle toprakları azotça zenginleştirir. Kökleri oksijen yetersizliğine oldukça dayanıklıdır.

8–10 m boy yuvarlak tepe ve kalın dallanma yapar. Sürgünleri kızıl kahve renginde, az köşeli üzerinde portakal renginde lentiseller bulunur. Esmer renkli kabuğu vardır.

Yaprakları uzunca oval ya da yürek şeklinde, kenarları düzensiz dişli, 7–15 cm uzun ve 4–6 cm geniş, üstü; koyu yeşil, tüysüz, altı; açık yeşil renktedir. Kozalakçıklar 2-2.5 cm uzun ve 1.5–2 cm geniş (fıçımsı) şekildedir. Tohumları kalın kanatsızdır.

Ekolojik istekleri

Sıcak bölgelerde yetişir. Nemli dere içlerinde görülür. İyi ışık alan güneşli yerlerde iyi gelşim gösterir. Kumlu, balçıklı toprakları sever. Asit ve alkalen topraklarda da yetişebilir.

Üretim ve yetiştirme

Üretim tohumla yapılır. Tohumlar 24 saat suda şişirilip kumla karıştırılıp ekilir. İlkbahar ekimi tercih edilir. Doğal ortamlarda da yetiştiğinden fazla sulama yapılmadanda yetiştirilebilir.

Dağılımı ve varyeteler

Dünya üzerinde Kıbrıs; İsrail; Lübnan; Suriye ve Türkiye'nin güney batıısnda yayılış yapar. İki varyetesi bilinmektedir.

var. orientalis
var. pubescens

Kaynakça

KAYACIK, H., Orman ve Park Ağaçlarının Özel Sistematiği 2. Cilt Angiospermae, İ.Ü. Orman Fakültesi, İstanbul, 1981
GÖKMEN, H., Kapalı Tohumlular, Angiospermae, Orman Genel Müdürlüğü, Ankara, 1977