Kutup tilkisi

Arktik bölgesinde yaşayan küçük bir köpekgil türü

Kutup tilkisi (Vulpes lagopus), köpekgiller (Canidae) familyasına dahil Vulpes cinsi içinde yer alan, arktik bölgelere özgü küçük bir tilkidir.

Kutup tilkisi
Korunma durumu
Biyolojik sınıflandırma
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Alt şube: Vertebrata
İnfa şube: Gnathostomata
Sınıf: Mammalia
Takım: Carnivora (Etçiller)
Alt takım: Caniformia (Köpeğimsiler)
Familya: Canidae (Köpekgiller)
Oymak: Vulpini (Asıl tilkiler)
Cins: Vulpes
Tür: V. lagopus
Vulpes lagopus
(Linnaeus, 1758)

Sinonimler

Alopex lagopus
Canis lagopus

Bu tilkinin kürkü kışın beyaz, yazın koyu kahverengidir. Kürkü avcılar için ilgi çekicidir. Uzun, tüylü ve kalın kuyruğunu şiddetli soğuklarda atkı ya da yorgan olarak kullanabilir. Koku alma yetisi çok gelişmiştir. Hızlı bir koşucu, iyi bir yüzücüdür, Kuzey Kutbu'nda kış başlangıcında, mart-nisan aylarında kutup tilkisi çiftleri gelecekteki yavruları için yuva hazırlarlar. Bu yuvaların çoğu kuşaktan kuşağa miras kalır. Bazılarının 300 yıl kadar kullanıldığı saptanmıştır.[1] Kutup tilkisi köpekgiller arasında tek seferde en fazla yavru dünyaya getiren cinstir. Yavru sayısı ortalama 11'dir; bazen 22'ye çıktığı olur. Erkek tilki avlanıp yiyecekleri (küçük kemirgenler, kuşlar, bazı meyveler, leşler) yuvaya taşırken, dişi ise yavrularıyla ilgilenir. Yavrular aşağı yukarı 4 aylıkken yuvadan ayrılırlar. Bu süre içinde çift birlikte yaşarlar. Kutup tilkisinin insanlardan başka başlıca düşmanları vaşak ve kutup ayısıdır.

Vulpes lagopus'un mevsimlik kürkleri, yaz (üst), "mavi" (orta) ve kış (alt)

Taksonomi

değiştir

Kutup tilkisi

Cüce tilki

Karsak

Kum tilkisi

Kızıl tilki

Güney Afrika tilkisi

Afgan tilkisi

Çöl tilkisi

Rakun köpeği

İri kulaklı tilki

Aktcinsler

değiştir
  • Bering Adaları Kutup tilkisi, Vulpes lagopus beringensis
  • İzlanda Kutup tilkisi, Vulpes lagopus fuliginosus
  • Pribilof Adaları Kutup tilkisi, Vulpes lagopus pribilofensis
  • Grönland kutup tilkisi, Vulpes lagopus foragorapusis

Fizyoloji

değiştir

Tilkinin soğuk ve açlık dönemlerini aşmak için faydalı genleri vardır.[2][3][4] Transkriptom dizileme, pozitif seçilime uğrayan iki geni tanımlamıştır: 1. Doman içeren glikolipid transfer proteini (GLTPD1) ve 2. Fare timom virüsünde onkogen homoloğu 2 (AKT2). GLTPD1, yağ asitleri metabolizmasında yer alırken, AKT2 ise glikoz metabolizması ve insülin sinyalizasyonu ile ilişkilidir.

Ortalama BMR yoğunluğu ve kışın genel BMR, yazdan %37 ve %27 daha düşüktür. Kışın, tilki metabolik depresyonla BMR'ini düşürerek yağ depolarını korur ve enerji ihtiyacını en aza indirir.[5][6] Burnundan kuyruğunun ucuna kadar tamamen kaplı olma özelliğine sahip kalın kürk, -50 °C’ye (-58 °F) kadar olan sıcaklıklarda tilkinin sıcak kalmasında önemli rol oynar.[7][8]

Tilkinin vücut yüzey alanının %22'si ısıyı kolayca dağıtırken, kızıl tilkilerde bu oran %33'tür.[9][10][11] Burnu, kulakları, bacakları ve ayakları en yüksek ısı kaybı bölgeleridir ve bu alanlar yazın vücut sıcaklığını düzenlemekte faydalıdır. Ayrıca, tilkinin burnunda, yazın ve egzersiz sırasında beyni serin tutan, köpeklere benzer yararlı bir buharlaşma mekanizması vardır. Yaz ve kış aylarında tilkilerin kürk ısı iletkenliği aynıdır; ancak, kışın tilkinin kürk ısı iletkenliği yazdan düşüktür, çünkü kürk kalınlığı %140 artar. Yazın tilkilerin vücut ısı iletkenliği kıştan %114 daha yüksektir, ancak vücut iç sıcaklıkları yıl boyunca sabittir.

Tilki vücut sıcaklığını düzenlemek için kullandığı yollardan biri, bacaklarındaki kanında ters akışlı ısı değişimini kullanmaktır.[12][13] Tilkiler, soğuk yüzeylerde dururken dokuların donma noktasının (-1 °C (30 °F)) üzerinde tutarak, hareketlilik ve ağrı hissetmeksizin ayaklarını sürekli sıcak tutabilirler. Bunu, damar genişlemesini artırarak ve ayağın tamamı yerine doğrudan karla temas eden yüzey pedine kan akışını yönlendirerek yaparlar.

Kaynakça

değiştir
  • Nowak, Ronald M. (2005). Walker's Carnivores of the World. Baltimore: Johns Hopkins Press. ISBN 0-8018-8032-7.
  1. ^ Eliot, John L. "Patrolling vast expanses, this wanderer of the far north has adapted to cycles of feast or famine". National Geographic. 3 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2016. 
  2. ^ "Vulpes lagopus (Linnaeus, 1758)". www.gbif.org. 22 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  3. ^ "How the Arctic fox survives life in the frozen North". www.oneearth.org. 2 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  4. ^ "Arctic Fox - Facts and Adaptations Vulpes lagopus / Alopex lagopus Arctic foxes (also sometimes called the polar fox, white fox". coolantarctica.com. 25 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  5. ^ "How does the Arctic Fox Survive?". northamericannature.com. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  6. ^ "Do Foxes Hibernate? What Do They Do And How Do They Survive In Winter?". kidadl.com. 19 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  7. ^ "How the Arctic Fox Got Its Winter Wardrobe". answersingenesis.org. 5 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  8. ^ "The Arctic Fox: A Journey Into the Life of the Polar Prowler". cleverrabbits.com. 18 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  9. ^ "Arctic Fox – The Magnificent Polar Carnivore". worldanimalfoundation.org. 18 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  10. ^ "Arctic Fox". ecologyprime.com. 18 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  11. ^ "Arctic Foxes: Constant Gardeners of the Arctic". oceanwide-expeditions.com. 22 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  12. ^ "How do Foxes adapt to their environment?". onlyzoology.com. 18 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  13. ^ "How Does Wildlife Survive Winter's Freezing Temperatures?". www.discovermagazine.com. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2024. 
  NODES