- IPA(anahtar): buːχ, ˈbyːçɐ
- , çoğulu
- , çoğulu
- , çoğulu
- Buch, çoğulu Bü·cher
- Orta Yüksek Almanca buoch'tan, o da Eski Yüksek Almanca buoh (“yazı tahtası”), Buche (“Avrupa kayını”), o da Cermence. Kelimenin 8. asırdan beri kullanıldığı belgelenmiştir.[1]
Buch n (tamlayan hâli Buchs, çoğulu Buches, küçültme Bücher n)
- (edebiyat) kitap
- Chemiebuch, Geschichtsbuch, Mathematikbuch, Physikbuch, Religionsbuch
- Adressbuch, Ausmalbuch, Bilderbuch, Drehbuch, Fachbuch, Fahrtenbuch, Grundbuch, Gästebuch, Handbuch, Kochbuch, Kondolenzbuch, Märchenbuch, Telefonbuch, Wörterbuch
- Gesetzbuch, Strafgesetzbuch
- ↑ Friedrich Kluge, Elmar Seebold tarafından hazırlanmış „Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache“ (Almancanın etimolojik sözlüğü). 24. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskısı. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kelime: „Buch“, sayfa 156.
