uç

Ayrıca bakınız: -uc, UC, Úc, u/c, uC, uc, üç, ức, ực

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈut͡ʃ/
• Heceleme: uç

Ad

uç (belirtme hâli ucu, çoğulu uçlar)

1. bir şeyin baş veya son noktası
2. bir şeyin başı, tepesi
3. bir şeyin kenarı

   Kırk kişilik bir masanın bir ucunda, üç kişiyiz. — R. H. Karay

4. bir uzaklığın son noktası

   İstikbal, bu yolun ucundan bir güneş gibi doğuyor. — F. R. Atay

5. dış kenar
6. genellikle uzun nesnenin incelerek biten son ve sivri noktası

   Bu resmin iki gözü bir makasın ucu ile oyulmuştu. — A. Gündüzö# kurşun kalemlerde yazmayı sağlayan kömürden yapılan madde

7. (tarih) Türk devletlerinde genellikle sınır boylarındaki eyalet ve sancak

Çekimleme

uç adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		uç	uçlar
belirtme		ucu	uçları
yönelme		uca	uçlara
bulunma		uçta	uçlarda
ayrılma		uçtan	uçlardan
tamlayan		ucun	uçların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ucum	uçlarım
	belirtme	ucumu	uçlarımı
	yönelme	ucuma	uçlarıma
	bulunma	ucumda	uçlarımda
	ayrılma	ucumdan	uçlarımdan
	tamlayan	ucumun	uçlarımın
2. tekil	yalın	ucun	uçların
	belirtme	ucunu	uçlarını
	yönelme	ucuna	uçlarına
	bulunma	ucunda	uçlarında
	ayrılma	ucundan	uçlarından
	tamlayan	ucunun	uçlarının
3. tekil	yalın	ucu	uçları
	belirtme	ucuyu	uçlarını
	yönelme	ucuya	uçlarına
	bulunma	ucuda	uçlarında
	ayrılma	ucudan	uçlarından
	tamlayan	ucunun	uçlarının
1. çoğul	yalın	ucumuz	uçlarımız
	belirtme	ucumuzu	uçlarımızı
	yönelme	ucumuza	uçlarımıza
	bulunma	ucumuzda	uçlarımızda
	ayrılma	ucumuzdan	uçlarımızdan
	tamlayan	ucumuzun	uçlarımızın
2. çoğul	yalın	ucunuz	uçlarınız
	belirtme	ucunuzu	uçlarınızı
	yönelme	ucunuza	uçlarınıza
	bulunma	ucunuzda	uçlarınızda
	ayrılma	ucunuzdan	uçlarınızdan
	tamlayan	ucunuzun	uçlarınızın
3. çoğul	yalın	ucu uçları
	belirtme	ucuyu uçlarını
	yönelme	ucuya uçlarına
	bulunma	ucuda uçlarında
	ayrılma	ucudan uçlarından
	tamlayan	ucunun uçlarının

Eş anlamlılar

• (dış kenar): periferi

Alt kavramlar

• (dış kenar): parmak ucu

Atasözleri

• Sonradan gelenin evi uç, tarlası kıraç olur

Deyimler

• baş ucu, ucu bucağı

Türetilmiş kavramlar

• uç beyi,
• uç beyliği,
• uç vermek,
• uççu,
• uççuk,
• uçken,
• uçla,
• uçlu,
• uçsa,
• uçsuz

Çeviriler

uç

• Almanca: Spitze (de) d, Schluss (de) e
• Felemenkçe: voorkant (nl), uiteinde (nl)
• Fince: kärki (fi)
• Gagavuzca: uç (gag)
• İngilizce: extreme (en), tip (en), top (en)
• İspanyolca: pico (es) e
• Özbekçe: uch (uz)
• Rusça: остриё (ru) (ostriyó), конец (ru) (konets), кончик (ru) (konçik)

Ek okumalar

• Vikipedi'de uç

Ön ad

uç (karşılaştırma daha uç, üstünlük en uç)

1. bir şeye gereğinden çok fazla bağlanan, önem veren

Eş anlamlılar

• ekstrem

Çeviriler

uç

• Almanca: extrem (de)
• Fince: uloin (fi), äärimmäinen (fi), ääri- (fi)
• İngilizce: extreme (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "uç" maddesi

Eylem

uç

1. uçmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

Zıt anlamlılar

• uçma

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe uch‎ (uch)

Söyleniş

• Heceleme: uç

Ad

uç

1. uç

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Tatarca

Söyleniş

• Heceleme: uç

Ad

uç

1. avuç