ey

Ayrıca bakınız: -ey, -ey-, EY, əy, eþ

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [ˈɛj]
• Heceleme: ey

Ünlem

ey

1. kendisine söz söylenilen kimse veya kimselerin dikkati çekilmek istendiğinde adın başına getirilen ve uzatılabilen bir seslenme sözü

   Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
   Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. — Çanakkale Şehitlerine, M. Â. Ersoy

2. usanç anlatan bir seslenme sözü

   Ey, artık çok oluyorsun!

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ey" maddesi

Anagramlar

• ye

İngilizce

Köken

Orta İngilizce ey, Eski İngilizce ǣġ, Proto-Cermence *ajją, *ajjaz, Ana Hint-Avrupa dili *ōuyo-, *h₂ōwyóm. 15. asırdan beri bilinmektir.

Söyleniş

• Heceleme: ey

Ad

ey (çoğulu eys)

1. (eskimiş) yumurta

   eş anlamlısı: egg

İzlandaca

Söyleniş

• Heceleme: ey

Ad

ey

1. (coğrafya) ada

Zazaca

Söyleniş

• Heceleme: ey

Adıl

ey e

1. o zamirinin belirtme hâli

Ünlem

ey

1. ey