Markaziy Osiyodagi armanlar

Oʻrta Osiyo davlatlari : Oʻzbekiston, Qozogʻiston, Qirgʻiziston, Tojikiston va Turkmanistondagi armanlar asosan Sovet Ittifoqi davrida turli sabablarga koʻra bu yerga joylashtirilgan.

Tarixi

Qadimgi tarixiy maʼlumotlarga koʻra, arman jangchilari va savdogarlari bir paytlar Oʻrta Osiyoning koʻplab hududlarida erkin harakatlanib, savdo imtiyozlari evaziga koʻpincha mahalliy lashkarboshilar bilan birga jang qilganlar^[1].

Raqamlar

Quyidagi jadvalda 1926-yildan 1989-yilgacha boʻlgan sovet roʻyxati va Sovet Ittifoqi parchalanganidan keyin oʻtkazilgan aholi roʻyxatiga koʻra, Markaziy Osiyoning har bir davlatidagi armanlar soni koʻrsatilgan.

JAMI	29 920	46,167	61,147	76 517	91,147	111,111	94 977		78 000
Mamlakat	1926-yil	1939-yil	1959-yil	1970-yil	1979-yil	1989-yil	Postsovet (yil)	Oxirgi (yil)	Hisob-kitoblar
Oʻzbekiston	14 976	20 394	27 370	34 470	42 374	50 537	42 359 (2000)		42 000
Turkmaniston	13 859	15 996	19 696	23 054	26 605	31 829	33 368 (1995)	22 000 (2010)	22 000
Qozogʻiston	636	7777	9284	12 518	14 022	19,119	14 758 (1999)	13 776 (2009)	13 000
Tojikiston	171	1272	2878	3,787	4,861	5,651	995 (2000)	434 (2010)	400
Qirgʻiziston	278	728	1919	2688	3285	3975	1364 (1999)	809 (2009)	800

Mamlakatlar

Turkmaniston

Turkmanistondagi armanlar 30 000 dan 34 000 gacha boʻlgan. Sovet Ittifoqining 1989-yilgi aholini roʻyxatga olish maʼlumotlariga koʻra, Turkmanistonda 31 829 arman bor edi^[2]. Ularning tarixi Sovet Ittifoqi davrida, ayniqsa Ikkinchi Jahon urushidan keyin, Armaniston SSRga joylashishga daʼvat etilgan diaspora armanlari hukumat tomonidan Sovet Ittifoqi boʻylab tarqatib yuborilganidan keyin kuzatilgan. Bugungi kunda mamlakatda armanlarning uchta asosiy guruhi yashaydi: turkman fuqarolari boʻlgan etnik armanlar, Ozarbayjondan kelgan arman qochqinlari va Armanistondan kelgan arman fuqarolari. Armaniston fuqarolari va qochqinlarining aksariyati qonuniy rezident emas va 1999-yilda joriy etilgan viza rejimi tufayli noqonuniy hisoblanadi. Taxminan 7000 turkman armanlari noqonuniy hisoblanadi. Norvegiya hukumati va boshqa tashkilotlarning yordami bilan bu armanlarning bir necha yuz nafari Armanistonga qaytarildi. Koʻpchilik Rossiyaga koʻchib oʻtdi^[3].

Taniqli odamlar

Boris Shixmiradov, Turkmanistonning sobiq tashqi ishlar vaziri

Qozogʻiston

Qozogʻistondagi armanlar Qozogʻiston Respublikasida yashovchi etnik armanlardir. Bugungi kunda mamlakatda 25 mingga yaqin armanlar yashaydi.

Birinchi armanlar Qozogʻistonga 1860-yillarda Shimoliy Kavkazdagi armanlar yashovchi hududlarni nazorat qilgan Rossiya imperiyasi Qozoq choʻlini bosib olishga harakat qilganda kelgan. Imperiyaning turli burchaklaridan kelgan muhojirlar chegaraga koʻchib oʻtdilar, armanlar birinchilardan boʻlib ruslar uchun tarjimon (koʻpchilik turkiy tillarda soʻzlashgani kabi), rivojlanayotgan neft sanoati uchun konsul va tadbirkorlar boʻlib ishladilar^[4].

Armanlarning mamlakatga birinchi ommaviy koʻchishi 1937-yilda sodir boʻldi, unda deyarli 1121 arman va kurd oilalari Ozarbayjon SSRdan Qozogʻiston SSRga koʻchirildi^[4]. Vassal xalqlarni nazorat ostida ushlab turish va etnik nizolarning oldini olish uchun majburiy migratsiya siyosiy vosita sifatida keng qoʻllangan Iosif Stalin davrida armanlar va boshqa koʻplab guruhlar topilgach, Qozogʻistonga yuborilgan. 1948-yilda Qora dengiz mintaqasidan 5800 ga yaqin arman va pontik yunonlari Sovet Ittifoqiga qarshi siyosiy partiya boʻlgan Arman inqilobiy federatsiyasiga xayrixohlikda gumon qilinib, janubiy Qozogʻistonga surgun qilindi. Avvalroq, 1944-yilda Gruziya va Markaziy Osiyoning boshqa respublikalaridan, jumladan, arman millatiga mansub bir qancha hamsheniylar Qozogʻistonga boshqa guruhlar qatorida deportatsiya qilingan edi. Keyinchalik ular Mixail Gorbachyov boshchiligidagi Sovet hukumatiga ularni Armaniston SSRga koʻchirish toʻgʻrisida iltimosnoma bilan murojaat qilishdi, ammo nasroniy qarindoshlari bilan nizo kelib chiqishidan qoʻrqib, rad javobini olishdi.

Qirgʻiziston

Qirgʻizistondagi armanlar mamlakatdagi kichik ozchilik guruhlaridan birini tashkil qiladi. Birinchi arman Shaverdov Mirkur 1918-yilda bugungi kunda Qirgʻiziston tarkibiga kiruvchi Turkiston Avtonom Sovet Sotsialistik Respublikasi hududiga kelgan; u mehmonxona biznesi bilan shugʻullangan^[5]. Qirgʻizistondagi dastlabki armanlarning yana bir juftligi aka-uka Nikita va Sergey Bedrosovlar edi, ularning jiyani Emmanuel Simoyans Qirgʻiziston Sovet Sotsialistik Respublikasining birinchi alkogolsiz ichimliklar zavodini boshqargan. 1996-yilda Eduard Sogomonyans „Karvon“ uyushmasiga asos solgan boʻlib, u jamiyat bolalariga arman tili va madaniyatini oʻrgatuvchi yakshanba maktabini boshqaradi^[6].

2009-yilgi aholini roʻyxatga olish maʼlumotlariga koʻra, Qirgʻizistondagi armanlar soni 890 kishi boʻlib, 1989-yilgi aholini roʻyxatga olishda 3975 va 1999-yilgi aholi roʻyxatida 1364 kishidan kamaygan^[7]. Ularning soni soʻnggi yillarda Turkmanistondagi arman jamoasidan kelgan yangi muhojirlar tomonidan koʻpaytirildi. Taxminan yarmi hamshiniylar, asli arman boʻlgan musulmonlar^[8].

Tojikiston

Tojikistonda armanlarning kichik jamoasi bor. 1989-yilgi aholini roʻyxatga olishda Tojikistonda 5630 nafar arman bor edi; Biroq, koʻpchilik Sovet Ittifoqi parchalanishi va Tojikistondagi fuqarolar urushi natijasida yuzaga kelgan qiyinchiliklar tufayli keyingi yillarda mamlakatni tark etdi. 1990-yildagi Dushanbedagi tartibsizliklarda koʻrinib turganidek, koʻp sonli arman qochqinlari u yerga joylashtiriladi va uy-joy tanqisligi davrida bepul uy-joy oladi, degan asossiz mish-mishlar sabab boʻlganidek, emigratsiyaning yana bir omili armanlarga qarshi xurofotdan qoʻrqish edi^[9]. 2000-yilgi aholini roʻyxatga olish vaqtida oʻzini arman deb tanitgan atigi 995 kishi, birinchi navbatda, Dushanbe, Xoʻjand, Chkalovsk va Qoʻrgʻontepada qolgan. 57,6 % armancha, 100 % ruscha, 14,8 % tojikcha soʻzlasha olgan. Jamiyat aʼzolari bilan suhbatlarga koʻra, birinchi armanlar Tojikistonga 1930-yillarda kelgan deb taxmin qilinadi. Keyinchalik Tojikiston Fanlar akademiyasi sobiq rahbari doktor Arutyunov kabi bir qancha kishilar jamiyatda koʻzga koʻringan lavozimlarga koʻtarilgan^[10].

Oʻzbekiston

Oʻzbekistondagi armanlar deganda Oʻzbekistonda yashovchi etnik armanlar tushuniladi. Ularning soni 40 mingga yaqin. Oʻzbekiston arman jamiyati Markaziy Osiyodagi eng yirik jamoa boʻlib, ularning aksariyati Toshkentda istiqomat qiladi. Zamonaviy jamiyat arman genotsidi paytida, koʻplab armanlar Ozarbayjon orqali Oʻzbekistonga qochib, Rossiya imperiyasi hududida oʻz xavfsizligini taʼminlash uchun qochib, keyin Samarqand, Toshkent, Andijon, Fargʻona va boshqa koʻplab shaharlarda jamoa tuzgan. Sovet Ittifoqi tuzilgandan soʻng armanlar Oʻzbekiston iqtisodiyoti va qishloq xoʻjaligiga katta hissa qoʻshdilar, ularning koʻpchiligi davlat boshqaruvida yuqori lavozimlarni egallab, malakali ishchilar bilan ishladilar^[11]. Sovet Ittifoqi parchalanganidan keyin koʻplab armanlar asosan Rossiyaga, shuningdek, Armaniston va AQShga koʻchib oʻtdilar. Shunga qaramay, Oʻzbekistonda hali ham koʻplab armanlar yashaydi. Ularning asosiy tili rus tili, lekin baʼzilari hali ham uyda arman tilida gaplashadi. Koʻpchilik oʻzbek-arman familiyalarining oxirida odatiy „ian“ yoki „yan“ni koʻrish oʻrniga, oxirida „ov“ yoki „ts“ bilan tugaydigan ismli armanlarga duch keladi. Bu Rossiyaning Oʻzbekistondagi armanlarga katta taʼsiri haqida katta maʼlumot beradi^[11]. Armanlar musiqasi, dini va taomlari bilan oʻz anʼanalarini hanuzgacha saqlab qolishadi. Bundan tashqari, Toshkent va Samarqandda koʻplab arman kafe va restoranlari mavjud. Hattoki Oʻzbekistonda ikkita arman cherkovi bor, biri Samarqandda, ikkinchisi Toshkentda. Samarqanddagi arman cherkovi birinchi marta 1905-yilda ochilgan, ammo Sovet Ittifoqi davrida u yopilgan va 1995-yilda samarqandlik arman asli tadbirkor Artur Martirosyan cherkovni qayta qurish va qayta ochish uchun xayriya qilgan.

Artur Martirosyan va barcha armanlarning katolikosu Karekin I

Taniqli odamlar

Yuriy Sarkisyan, futbol menejeri
Artyom Filiposyan, futbolchi
Vadim Abramov, futbol menejeri
Artur Grigoryan, bokschi
Andrey Akopyans, futbolchi
Tamara Xonim, asli arman boʻlgan oʻzbek raqqosasi

Manbalar

↑ Zenian. „Armenians in Central Asia“. 2010-yil 9-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22-aprel 2012-yil.
↑ „Демоскоп Weekly – Приложение. Справочник статистических показателей.“. demoscope.ru.
↑ „Spontaneous returns of Afghan refugees continue“ (3-yanvar 2002-yil).
↑ ^4,0 ^4,1 „Ca-c.org“. www.ca-c.org. 14-oktabr 2008-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 26-oktabr 2022-yil.
↑ Gasparyan, Emma (28-fevral 2000-yil), „Армяне в Киргизии/Armenians in Kirgizia“, Газета «Планета Диаспор», 2007-10-31da asl nusxadan arxivlandi, qaraldi: 4-may 2009-yil{{citation}}: CS1 maint: date format ()
↑ Akopyan-Gasparyan, Emma (1-mart 2001-yil), „Кыргызстан – наш общий дом/Kyrgyzstan – our common home“, Газета «Планета Диаспор», 26 May 2007da asl nusxadan arxivlandi, qaraldi: 5-may 2009-yil{{citation}}: CS1 maint: date format ()
↑ Population and Housing Census 2009. Chapter 3.1. Resident population by nationality (PDF), Bishkek: National Committee on Statistics, 2010, qaraldi: 2021-12-14
↑ „Armenian Community of Kyrgyzstan Increases at Expense of Those Leaving Turkmenistan“, Pan-Armenian News Agency, 2004-05-01, qaraldi: 2009-05-04
↑ „Russians, Other Slavs, Jews, Germans, and Armenians“, Language and Ethnicity Issues in Tajikistan, Open Society Institute, 1997, 1997-06-06da asl nusxadan arxivlandi
↑ Машуров, Гарун (2004-yil iyun), „Армяне в Таджикистане/Armenians in Tajikistan“, Ноев Ковчег (76), 2011-10-02da asl nusxadan arxivlandi, qaraldi: 17-iyun 2009-yil {{citation}}: sana kiritilishi kerak boʻlgan parametrga berilgan qiymatni tekshirish lozim: |date= (yordam)
↑ ^11,0 ^11,1 „ARMENIANS IN CENTRAL ASIA Uzbekistan“. AGBU – Armenian non-profit organization.

Balyan, Grigory Aizakovich (1999), Армяне в Кыргызстане/Armenians in Kyrgyzstan, Bishkek: Литературный Кыргызстан, ISBN 978-5-86254-033-8, OCLC 45186319

[1] Zenian. „Armenians in Central Asia“. 2010-yil 9-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 22-aprel 2012-yil.

[2] „Демоскоп Weekly – Приложение. Справочник статистических показателей.“. demoscope.ru.

[3] „Spontaneous returns of Afghan refugees continue“ (3-yanvar 2002-yil).

[CA&CC-4] 4,0 ^4,1 „Ca-c.org“. www.ca-c.org. 14-oktabr 2008-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 26-oktabr 2022-yil.

[5] Gasparyan, Emma (28-fevral 2000-yil), „Армяне в Киргизии/Armenians in Kirgizia“, Газета «Планета Диаспор», 2007-10-31da asl nusxadan arxivlandi, qaraldi: 4-may 2009-yil{{citation}}: CS1 maint: date format ()

[6] Akopyan-Gasparyan, Emma (1-mart 2001-yil), „Кыргызстан – наш общий дом/Kyrgyzstan – our common home“, Газета «Планета Диаспор», 26 May 2007da asl nusxadan arxivlandi, qaraldi: 5-may 2009-yil{{citation}}: CS1 maint: date format ()

[NewCensus-7] Population and Housing Census 2009. Chapter 3.1. Resident population by nationality (PDF), Bishkek: National Committee on Statistics, 2010, qaraldi: 2021-12-14

[ANA-8] „Armenian Community of Kyrgyzstan Increases at Expense of Those Leaving Turkmenistan“, Pan-Armenian News Agency, 2004-05-01, qaraldi: 2009-05-04

[9] „Russians, Other Slavs, Jews, Germans, and Armenians“, Language and Ethnicity Issues in Tajikistan, Open Society Institute, 1997, 1997-06-06da asl nusxadan arxivlandi

[10] Машуров, Гарун (2004-yil iyun), „Армяне в Таджикистане/Armenians in Tajikistan“, Ноев Ковчег (76), 2011-10-02da asl nusxadan arxivlandi, qaraldi: 17-iyun 2009-yil {{citation}}: sana kiritilishi kerak boʻlgan parametrga berilgan qiymatni tekshirish lozim: |date= (yordam)

[agbu.org-11] 11,0 ^11,1 „ARMENIANS IN CENTRAL ASIA Uzbekistan“. AGBU – Armenian non-profit organization.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]