xotima

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xo-ti-ma

Etimologiyasi

arab. – oxir, nihoya; nutqning yakunlovchi qismi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Biror narsa, voqeaning yakuni, tamom boʻlishi. ◆ Bu yakun, bu xotima Tolib akaga mutlaqo yoqmadi. F. Musajonov, „Himmat.“

2. Badiiy yoki ilmiy asarning oxirgi yakunlovchi qismi, xulosa qismi; epilog. ◆ Avaz hikoyat xotimasida berilgan bir baytga koʻz yugurtirib qizardi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“

Xotima bermoq Barham bermoq; tugatmoq. ◆ Endi Margʻilon qatnab yurishlarga xotima berilgandek va Margʻilon ham undan [Otabekdan] "Tagʻin menda nima ishing bor?" deb soʻragandek boʻlar edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

Xotima yasamoq Xulosa yasamoq, yakunlamoq, tugatmoq ◆ [Domla] Gʻulomjonga oʻqrayib, gapiga xotima yasadi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

Sinonimlari

tuganch.

Antonimlari

ХОТИМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Tagalcha: katapusan
• Turkcha: bitim

Ruscha _ru

xotima
1 конец, исход; финал; окончание, заключение; // заключительный; ◆ xotima balansi фин. заключительный баланс; ◆ xotima bermoq 1) оканчивать, заканчивать; 2) положить конец (чему-л.), покончить (с чем-л.); ◆ mavjud xato va kamchiliklarga xotima berish kerak nujno положить конец имеющимся ошибкам и недостаткам; ◆ xotima yasamoq подвести итог;
2 уст. послесловие (в книге); эпилог.