Baxillik
Baxillik – axloq tushunchasi. Biron shaxsning oʻsishini, darajasi, obroʻ-eʼtibori oshishini, yutugʻi, isteʼdodi va boshqalarni ich-ichidan koʻra olmaslik. Baxillik shaxsiyatparast, xudbin va koʻngli qora kishilarga xos xususiyat boʻlib, odamlar oʻrtasidagi ijtimoiy-axloqiy munosabatlarga salbiy taʼsir qiladi, ularni buzadi, jamiyatdagi insonparvarlik va adolatga putur yetqazadi, jaholatni kuchaytiradi. Baxil kishilar boshqalarni koʻrolmaganligidan tashqari, ularning baxtsizligi, notinchligini istaydilar. oʻzgalarning muvaffaqiyatsizligidan, notinchligidan mamnun boʻladilar. Baxillikka azaldan yomon nazar bilan qaralgan, xalq ogʻzaki ijodi namunalarida, hikoya, ertak va dostonlarda u eng yaramas odat sifatida tasvirlangan. Qurʼoni karim va hadislarda ham baxillik hamma harom ishlarning va yaramas xulklarning boshi sifatida qoralangan, saxiy, himmatli, muruvvatli, feʼli keng inson boʻlishga daʼvat etilgan[1].
Manbalar
tahrir- ↑ „Baxillik“ Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi. B-harfi Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
Havolalar
tahrirVikiiqtibosda Baxillikga tegishli iqtiboslar mavjud. |
Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |