Jeanne Vande Putte
Jeanne Vande Putte (Ath, 30 ogustus 1907 – Blanknberge, 1930) was e Blanknbergsche dichteresse. Ze was de joungste van e menoage me vier jounges. Ze was nog mor e joar oud os heur voader Cyrille Vande Putte (1865-1908) stierf. Achter de dôod van heur vint trok de moeder van Jeanne Vande Putte met heur jounges were noa Blanknberge, heur geboorteplekke.
Vele Blanknbergenoars kennen heur gedicht "De Wind" da z' in 't Blanknbergs geschreevn het:
- De Wind
- Kom binnen, meneire de wind!
- Mor je moste me zow'en geweld de deure nie opensloan!...
- Wien eet er je zow'en oembeleefde streekn geleird?
- De menschen zeker?
- Van woa kom je gy nu, me je roazen en je tieren tenden oasem?
- J'e zeker were gon lopen achter 't zand van 't strange, da zo benauwd is van je, en aantend mo weglopt vo je, aantend moa, lik e sjarpe gelwe tulle zou wegvliegen, just azowe.
- Och, roast zo nie, vlieg zo nie, meneire de wind, huult zo nie, 't en helpt toch allemolle niemendalle, aa woa da j' achter lopt, lopt weg vo joun, en hoe zêerder da je gy vliegt, zovele zêerder za 't vo joun vliegen; en me da de weireld roend is, sukkeloare, domme sukkeloare, lop gy mo, lop gy mo achter die gelwe sjarpe en je za vowert lopen.
- Sukkeloare, zandknauwer, herteknauwer, meneire de wind,
- je kan gy huulen, huulen, dat iederein die 't owert, huuvert van koude en van pyne,
- Lik 'n hoend die geslegen wordt,
- Lik 'n kind da schreimt van benauwdheid in de doenkeren,
- Lik 'n mens die z'n herte zou foelen breken.
- Och, kom moa binnen, meneire de wind…
- Of nein, bluuf buuten, meneire de wind,
- in uus huuzetje kan je gy toch nie binnen;
- met uus huuzetje è je gy toch nie genoeg;
- en 't zoudt hier aa kapot zyn van joun,
- weggewoaid of platgestampt,
- en de lampe uutgebloazen,
- en mynder zoun hier zitten in den doenkeren en in de koude,
- lik vrimdelingen in en steinvrimd huus…
Varia
bewerkn- In Blanknberge ist er e stroate noa Jeanne Vande Putte vernoemd.