måy
Etimolodjeye
candjîBodje « magis » (pus, purade), adon racuzinåve avou l' francès « mais ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /mɔːj/ /maːj/ aschoûtez lu /mãj/ (betchfessî å); (cåzu k’ deus prononçaedjes).
- prononçaedje zero-cnoxheu : /mɔːj/
- Ricepeures : nén rcepåve
Adviebe
candjîmåy (nén candjåve)
- (dins ene fråze di djhaedje) on seu côp, ene seule feye.
- A-t on måy veyou ene sacwè insi ? — Motî Forir (fråze rifondowe).
- N’èst-ce nou toûrmint, çoula, dè k’hiyî s’rôbe di sôye
Tot passant pol bocå d’ine håye?… Ah ! si m’papa
Sét måy qui dj’a fêt dès parèy’s djeûs…
— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.103.
- (dins ene fråze di noyaedje) nén on seu côp, ene seule feye.
- Dji n' a måy sitî a Paris ni a Londe — Motî Forir (fråze rifondowe).
- On n' a måy veyou ça — Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
- A Hinripont, on n' etere måy nole djin {{s-rif|E203}
- Dijhoz m' vos ptits mots ! Dijhoz m' çoula ! Måy, dji nd årè m' sô. Vos nel diroz måy di trop, ni assez — André Gauditiaubois (fråze rifondowe).
- (eployî seu) nén ene seule feye.
- Cwand årans ns nosse Teyåte ? Måy ! Vla les ca et les ma ! — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Pasquèye », 1922, p.108 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîOmofoneye possibe
candjî- måye (contråve di frumele; anea d' ene tchinne, tchike a djouwer, medaye)
Pwaire minimom
candjî- may (moes)
Sipårdaedje do mot
candjîw. do Levant, Nivele minme
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîon seu côp (dins ene fråze di djhaedje) Loukîz a : djamåy
nén on seu côp (dins ene fråze di noyaedje) Loukîz a : ni…djamåy