Oek de Jong

Although De wonderen van de heilbot. Dagboek 1997-2002 is presented as a diary that documents the conception and the writing of Oek de Jong's novel Hokwerda’s kind, it is not a technical work of limited interest. In fact, it is a comprehensive diary of these years in which the author also worked on his novel. Only the last 80 pages contain a lot of details on the progress of the writing and publication of his book. Altogether, De wonderen van de heilbot. Dagboek 1997-2002 is an interesting literary diary that gives an interesting glimpse into the literary climate of the late 90s and eary years after the turn of the century.… (more)

Het orgineel van mijn review kan je vinden op mijn blog:
http://www.linda-linea-recta.nl/
http://www.linda-linea-recta.nl/alleen-roman-kan-zeggen-oek-jong-boek-review/

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik met tegenzin aan dit boek begonnen ben. Tegenzin die is ontstaan in mijn jeugd door onder andere de verplichte literatuurlijst en de tijd waarin ik opgroeide. Die hebben mijn *leeshonger* aardig de nek omgedraaid.
Inderdaad, ik ben in de zestiger en zeventiger jaren opgegroeid.
Waarin zich een maatschappelijke en culturele revolutie voltrok. Waarin de schrijver een kunstenaar was, en het bij de kunst niet om succes draaide.
Want succes dat heb je als artiest of als pop-idool maar niet als kunstenaar!
De bestsellerlijst bestond uitsluitend uit literaire titels en marketing was een *vies* woord. En voor de *echte* literatuur van de avant-garde bestond maar een klein publiek.
Helaas heeft deze arrogante houding voor mij mijn leesplezier aardig vergalt. Mede door het *experimentele* schrijven, van bijvoorbeeld plotloze boeken
Ik weet dat velen het met mij oneens zijn en het een geweldige innovatieve tijd vinden.

Gelukkig ontstond er mede door de digitalisering een culturele revolutie. Deze digitale revolutie verandert de samenleving op alle fronten
En wel in een vreselijk hoog tempo! Indrukwekkend, zeker gezien het feit dat de invloed van het ontstaan van de boekdrukkunst pas na ongeveer een eeuw zichtbaar werd! En die van het ontstaan van het schrift na een jaartje of duizend!

Menigeen is ervan overtuigd dat de roman en de romanschrijver gedoemd is tot uitsterven.
Vooral beïnvloed door Philip Roth , die vind dat de huidige generatiekinderen, een generatie van tv en film is.
Oek de Jong is gelukkig minder pessimistisch en denkt dat de lezer zal verminderen , maar zeker niet zal uitsterven.
Natuurlijk zijn de televisie en de film grote concurrenten van de roman.
Met een filmcamera kan je prachtige beelden vastleggen, je kan bijna alles filmen, maar je kan NIET in ons hoofd kijken.
En daar ligt de kracht van de roman!
De roman is de verkenner van ons innerlijke wereld en kan onze zintuigen bespelen.

De omstandigheden voor de roman en zijn schrijver zijn momenteel ideaal
-de overheden ondersteunen literatuur
-er zijn literaire fondsen
-door interviews heeft de schrijver contact met zijn publiek
-er zijn volop literaire sites
-er zal steeds meer vertaald worden, de romans zullen wereldwijd gelezen worden
-China zal een nieuwe grote markt worden

Alleen de roman kan een meest omvattend beeld geven op het menselijk leven

Dit boek heeft me aardig wat inzicht gegeven, ik hoef me niet te schamen van mijn afkeer van de *avant-garde*.Ik ben geen literaire nitwit. Die periode was het gewoon niet voor mij! Het is een kwestie van smaak. Oek heeft me door dit boek doen inzien dat ik dus wel van literatuur hou .
Een paar voorbeelden:
-Robinson Crusoe van Daniel Defoe (1719)
-De graaf van Monte Christo van Dumas (1844)
-De drie musketeers van Dumas (1844)
-Alice in wonderland van Lewis Caroll (1865)
-De hut van oom Tom van Harriet Beacher Stowes (1852)
-Moby Dick van Melville (1851)

Persoonlijk verwoord de dichter Valery voor mij het meest *wat alleen de roman kan zeggen.
(Natuulijk geld dit citaat ook voor de romanschrijver.)


Van alle mensen is een dichter het meest gericht op nut.
Luiheid, wanhoop, versprekingen, eigenaardige blikken, -alles wat de praktisch ingestelde mens verloren laat gaan, verwerpt, negeert buitensluit, vergeet, dat verzamelt de dichter en door zijn kunst geeft hij het waarde
… (more)

Op twee derde concludeerde ik: dit is voor alles een leerdicht, waarin De Jong de wijsheid van het lichaam bezingt. Want o, o, wat voelt die Lin alles intuïtief lichamelijk alles meteen onfeilbaar juist aan, een paard als mensenfluisteraar. Maar op het eind wordt dan weer wat twijfel gezaaid.

Ik begon me meer en meer te ergeren aan die 'aansturing' van Lin door onbewuste krachten, natuurvrouw, met ook elementen van psychodynamische 'psychologisch noodlot'-dramatiek, herhalingsdwang op zoek naar heling/corrigerende ervaring of zoiets. Op den duur gaat Lin mij ergeren, met hupsakee weer eens bang, zonder enige greep erop, en hupsakee, dan gebeurt er weer iets en 'is alles weer goed / weggetrokken'.

De Jong mengt me teveel 'talen', ook die van liefde en haat als dicht verbonden in intieme relaties.

Kort gezegd: suggestief maar uiteindelijk de teleurstelling: wat zeg je nu eigenlijk.… (more)