Nie patrz na mnie! Nie patrz, kurwa, na mnie!Frank Booth
Wyjebmy wszystko, co się rusza!
Przyślę ci list miłosny, prosto z serca, chuju! Wiesz, czym jest list miłosny?! To kula z pistoletu, chuju! Gdy dostaniesz list miłosny, będzie po tobie! Rozumiesz, kurwa? Poślę cię prosto do piekła, chuju!Frank Booth grożący Jeffreyowi Beaumontowi.
Franklin „Frank” Booth - główny antagonista thrillera psychologicznego z 1986 roku Blue Velvet. Jest brutalnym władcą zbrodni o psychotycznej, nieskrępowanej osobowości, Frank jest uważany przez niektórych za jednego z najbardziej nikczemnych złoczyńców w historii kina, cecha, która przyczyniła się do promowania go zarówno do sławy, jak i niesławy, jako jednego z najbardziej rozpoznawalnych złoczyńców filmowych.
Wcielił się w niego zmarły Dennis Hopper, który wcielił się także w Deacona, Prezydenta Koopę i Howarda Payne'a.
Biografia
Frank Booth jest wiodącą postacią w kryminalnym świecie przestępczym Karoliny Północnej, zajmującą się handlem narkotykami i prostytucją - zyskuje większy wpływ poprzez zamordowanie rywali i jest wspierany przez skorumpowanego detektywa o pseudonimie „Żółty człowiek”, który kradnie narkotyki z miejsc zbrodni zamordowanych rywali i potajemnie oddaje je Boothowi, który je sprzedaje.
Ma brutalny związek z Dorothy Vallens, piękną piosenkarką, która wprowadza ogromne tłumy do lokalnego klubu nocnego i zyskuje całkowitą kontrolę nad nią, gdy porywa jej syna i męża, zmuszając ją do seksualnych okaleczeń, okaleczając jej męża i grożąc zabiciem dziecka jeśli odmówi, Dorothy jest tak wykorzystywana przez Franka, że zaczyna odczuwać przyjemność z powodu złego traktowania.
Potęga Franka zagraża studentowi college'u Jeffreyowi Beaumontowi, który znajduje odcięte ucho męża Dorothy, które Frank upuścił przypadkiem - Jeffery ma obsesję na punkcie odkrycia prawdy i włamuje się do mieszkania Dorothy, gdzie jest świadkiem, że jest wykorzystywana przez Franka. Z początku Frank jest lekceważący i po prostu bije go wraz ze swoimi sługusami, aby dać mu nauczkę, i pozwala mu odejść.
Jednak Jeffrey informuje miejscowego detektywa (który był ojcem jego dziewczyny) o incydencie - detektyw ostrzega Jeffreya, aby nie angażował się więcej, ale Jeffrey nie skorzystał z rady i postanowił spróbować uratować syna Dorothy po tym, jak Frank mocno pobił Dorothy, rozbiera ją do naga i rzuca przed dom Jeffreya. Jeffrey rzuca się do mieszkania Dorothy w nadziei na uratowanie syna - ale znalazł jej męża przywiązanego do krzesła, postrzelonego w głowę, a także Żółtego, którego Frank brutalnie lobotomizował (chociaż wciąż żył).
Frank sam wróciłby do mieszkania po tym, jak policja przeprowadziła nalot na jego dom, ale słyszał, jak Jeffrey woła o pomoc przez radio policyjne. Jeffrey, świadomy przybycia Franka, celowo podaje policji fałszywe informacje na temat jego miejsca pobytu, aby zrzucić Franka z tropu, ale to się nie udaje.
Gdy Frank przybywa do mieszkania i zabija Żółtego Człowieka i przeszukuje mieszkanie w poszukiwaniu Jeffreya, Frank zostaje nagle zastawiony na zasadzkę i zastrzelony przez Jeffreya, któremu udało się wziąć broń Żółtego Człowieka, zanim Frank zaatakował go.
Osobowość
Frank jest kompletnie szalony, nawet jak na standardy filmowego złoczyńcy – zabija ludzi dla kaprysu i jest brutalnym sadystą, który lubi używać maski przeciwgazowej do odurzania się podczas brutalnych aktów przeciwko Dorothy, w których wydaje się tracić sens rzeczywistości (lub tego, od czego miał na początku) i wydaje się, że przechodzi z dwóch osobowości o imieniu „tata” i „dziecko” i nazywa Dorothy „mamusią”, prawdopodobnie z powodu Kompleksu Edypa.
Frank również płacze w niekontrolowany sposób w niektórych momentach filmu, kiedy słyszy Dorothy śpiewającą „Blue Velvet” i kiedy jeden z jego sługusów synchronizuje usta do „In Dreams”.